87733 IMG#70 (3)

PROJEKTOWANIE STACJI

— ocena wariantów pod względem technicznym i ekonomicznym, i decyzja wyboru optymalnego wariantu (wstępna),

— iteracje projektowe, dotyczące uściślenia wymagań przy wykorzystaniu informacji dotyczących wstępnego wyboru wariantu rozwiązania. Po tych poprawkach przeprowadza się kolejne postępowanie wg punktu drugiego,

— weryfikacja rozwiązania ostatecznie wybranego wariantu,

— przekazanie informacji w postaci rozwiązania projektowego.

Czynnościami projektowymi nadającymi się najlepiej do automatyzacji są

analizy i oceny. Najmniej dostępne do automatyzacji są syntezy (koncepcje) rozwiązań.

Symulowanie odpowiednich procesów syntezy za pomocą tzw. algorytmów heurystycznych jest obecnie przedmiotem badań (heurystyka jest nauką badającą prawidłowości jakim podlega twórcza czynność intelektu ludzkiego). Bez rozwiązania tego niezmiernie złożonego problemu nie jest możliwa pełna automatyzacja projektowania.

Stąd też obecnie zakresem automatyzacji projektowania objęte są zazwyczaj tylko elementy procesu projektowania, najczęściej wybrane zagadnienia obliczeń inżynierskich. Podział zadania na poszczególne części a następnie łączenie ich (integrowanie) wzwyż często umożliwia zastosowanie metod komputerowych. Należy jednak podkreślić, że rozwiązanie optymalne poszczególnych części zadania nie oznacza rozwiązania optymalnego całości.

Automatyzacja projektowania zintegrowanego znalazła zastosowanie przede wszystkim przy prostych i często powtarzalnych zadaniach, tak jak np. wspomniane już obliczenia inżynierskie (techniczne i ekomoniczne), automatyzacja procesów informacyjnych, decyzyjnych i sterowania, prace pomocnicze obejmujące różnorodne działania logiczno-proceduralne (np. selekcja, wybór, określanie preferencji).

Zakresem automatyzacji mogą być też objęte opracowania graficzne w postaci schematów, rysunków roboczych, wykresów, szkiców, harmonogramów. W tym celu konieczne jest stosowanie specjalnych odpowiednio programowanych urządzeń numeryczno-graficznych.

W kraju wykorzystuje się komputery do wspomagania projektowania urządzeń elektroenergetycznych od kilku lat. Realizowane jest kilkadziesiąt programów obliczeniowych spełniających następujące funkcje: obliczenie oświetlenia elektrycznego, obliczenie obciążeń, kompensacja mocy biernej, dobór transformatorów, dobór elementów instalacji niskiego i średniego napięcia, obliczenie prądów zwarciowych, obliczanie skuteczności zerowania, obliczanie układów uziomowych. Są to jednak programy nie przystosowane do współpracy ze sobą, opracowane w różnych językach programowania na rozmaite typy komputerów. Brak jest też banku danych katalogowych.

EKSPLOATACJA STACJI ELEKTROENERGETYCZNYCH

10.1. PRZEPISY EKSPLOATACJI STACJI ELEKTROENERGETYCZNYCH

Szczegółowe przepisy eksploatacji stacji elektroenergetycznych zawierają informacje niezbędne do racjonalnego prowadzenia pracy tych urządzeń oraz utrzymania ich w należytym stanie technicznym [38]. Stanowią one fragment obowiązujących ogólnych przepisów eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych [29]. Pod względem wymagań eksploatacyjnych rozdzielnie w stacjach dzieli się na następujące kategorie [38]:

kategoria I — rozdzielnie o napięciu znamionowym 220 kV i wyższym oraz rozdzielnie pracujące bezpośrednio w układach z transformatorami o mocy znamionowej ^ 100 MV ■ A lub z prądnicami o mocy znamionowej > 12,5 MV * A,

kategoria II — rozdzielnie o napięciu znamionowym niższym od 220 kV, nie zaliczone do kategorii I lub III,

kategoria III — rozdzielnie o napięciu znamionowym 30 kV i niższym, z liczbą czynnych pól nie większą niż 10, pracujące bezpośrednio w układach z transformatorami o mocy 1,6 MV ■ A i mniejszej, oraz rozdzielnie o napięciu znamionowym 1 kV i niższym.

Należy zwTÓcić uwagę, że urządzenia pomocnicze w stacjach pracujące w układach kilku rozdzielni o różnych kategoriach, zalicza się do rozdzielni kategorii wyższej, przy czym za najwyższą uznaje się kategorię I.

Przyjęcie do eksploatacji stacji nowych, przebudowanych lub po remoncie może nastąpić po stwierdzeniu:

— kompletności dokumentacji technicznej stacji,

— prawidłowości montażu urządzeń zgodnie z Przepisami Budowy Urządzeń Elektrycznych i zaleceniami dostawcy urządzeń,

— jakości materiałów zastosowanych do montażu stacji zgodnie z odpowiednimi normami,

— pozytywnych wyników prób i pomiarów przeprowadzonych dla poszczególnych urządzeń zainstalowanych w stacji,

— spełnienia wymogów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwporażeniowej,

— pozytywnego wyniku pracy próbnej rozdzielni zaliczonych do kategorii I lub n. Praca próbna powinna trwać co najmniej 72 godziny. Warunki pracy próbnej powinny być uzgodnione między użytkownikiem i wykonawcą.

227