87780 Podręcznik Zaręby5

Wciąż jednak brakuje spójnej wizji rozwoju regionów cennych przyrodniczo, co powoduje liczne konflikty między społecznościami lokalnymi a terenami prawnie chronionymi, w których często wygrywa coraz silniejsze lobby polityczno-biznesowe obiecujące ludności miejscowej ogromne korzyści finansowe z rozwoju turystyki niszczącej środowisko. Zdarza się, że najwyższe władze zamiast wspierania wartościowych przedsięwzięć lokalnych popierają inicjatywy z gruntu szkodliwe dla długofalowego rozwoju terenów cennych przyrodniczo. Dość przypomnieć nieudane próby zorganizowania olimpiady zimowej w Zakopanem 2006, kiedy to władze państwa, województwa i instytucje turystyczne poparły masową imprezę w najbardziej wartościowym regionie kraju.

Decyzja o zachowaniu walorów przyrodniczych i ich wykorzystaniu w turystyce jest dzisiaj przedsięwzięciem strategicznym dla Polski. Niezbędne jest określenie wytycznych i kierunków działań na szczeblu krajowym odpowiadających polityce i standardom stosowanym w Unii Europejskiej i na świecie.

Zarówno na poziomie lokalnym, regionalnym, jak i narodowym, jest potrzebna spójna, długofalowa strategia rozwoju branży turystycznej oparta na założeniach ekorozwoju oraz partnerskiej współpracy instytucji rządowych, samorządów lokalnych, organizacji pozarządowych, administracji terenów chronionych, przedstawicieli branży turystycznej i innych interesariuszy. Pozytywne przykłady takiej współpracy można dziś odnaleźć w wielu regionach naszego kraju, gdzie przedstawiciele różnych środowisk społecznych wspólnie planują, poszukują środków finansowych i realizują projekty ekoturystyczne.

Dużą rolę w tworzeniu dobrego klimatu dla inicjatyw ekoturystycznych mogą odgrywać lokalne i regionalne organizacje turystyczne. Ośrodki te przy współpracy z samorządami, organizacjami pozarządowymi i administracją terenów chronionych powinny prowadzić bieżącą inwentaryzację atrakcji ekoturystycznych w regionie, a także zajmować się popularyzacją ekoturystyki oraz promocją produktów ekoturystycznych. Kluczowymi instytucjami na szczeblu regionów są także Urzędy Marszałkowskie, które powinny patronować inicjatywom ekoturystycznym oraz propagować i stymulować finansowo rozwój zielonej turystyki. Kreowanie ekopolityki w turystyce, w tym wypracowanie krajowej strategii rozwoju i promocji ekoturystyki (lansowanej podczas Światowego Roku Ekoturystyki), wymaga natomiast współpracy kluczowych instytucji i organizacji zajmujących się tą tematyką w skali całego kraju, w tym przede wszystkim organizacji i instytucji rządowych, takich jak Polska Organizacja Turystyczna, Ministerstwo Gospodarki, Ministerstwo Środowiska, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi i in. oraz organizacji pozarządowych zajmujących się promocją i realizacją ekoturystyki na skalę krajową.

Rosnące zainteresowanie krajami Europy Wschodniej ze strony turystów z państw wysoko rozwiniętych, a także dynamika rozwoju rodzimego rynku turystycznego, stanowią kolejną szansę dla rozwoju takich produktów markowych, jak ekoturystyka¹.

³ W 2005 r. przyjechało do Polski 64.6 min cudzoziemców, z czego 15,2 min stanowiły przyjazdy turystów. Dość mobilni są również Polacy - w 2004 r. odnotowano 39.6 min krajowych podróży turystycznych (Instytut Turystyki - www.intur.com.pl).

161