Podręcznik Zaręby3

•    turystyka powinna propagować zdrowy i produktywny tryb życia w harmon z przyrodą, zbliżać do siebie ludzi różnych narodowości, kreować otwartoś i tolerancję;

•    rozwój turystyki ma przyczyniać się do zachowania zasobów przyrody ora ochrony rdzennej kultury społeczności lokalnych;

•    rozwój turystyki w regionach powinien dokonywać się przy udziale ludnoś^ miejscowej począwszy od etapu planowania; powinien też kreować nowe źródń dochodów ludności miejscowej;

•    działalność usługowa i produkcyjna w branży turystycznej powinna zmierzać i zmniejszania ilości odpadów oraz oszczędności energii i wody, eliminować z użyd substancje niebezpieczne dla środowiska, stymulować personel, klientów i społe czności lokalne do zachowań proekologicznych itp.;

•    kraje powinny promować politykę otwartego systemu rynkowego w turystyce wolną wymianę usług turystycznych, podporządkowaną zasadom zrównoważone go rozwoju i respektującą międzynarodowe prawo ochrony środowiska [244; 21-s. 22-23].

Znaczącym wydarzeniem dla rzeczywistego wprowadzania w życie założei turystyki zrównoważonej w Europie było podpisanie Deklaracji Berlińskiej w czass^ Konferencji Ministrów Ochrony Środowiska - „Różnorodność biologiczna i zróv noważona turystyka”, odbytej w Berlinie w marcu 1997 r. Kraje europejskie, a wśrót nich Polska, zobowiązały się, że priorytety turystyki przyjaznej dla środowiska bęc wdrażane do narodowej polityki gospodarczej w każdym z państw.

Od przełomu XX i XXI w. uwzględnianie turystyki zrównoważonej w strategiach deklaracjach, planach działań różnej rangi i zasięgu staje się w zasadzie standarder (zob. Wykaz wybranych światowych i europejskich deklaracji, konwencji i dokumentów na końcu książki). Założenia turystyki przyjaznej dla środowiska są uwzględniane w kluczowych programach i dokumentach wyznaczających kierunek polityce ochrom! środowiska na świecie i w Europie, takich jak: Konwencja na rzecz Bioróżnorodnośc w Programie Narodów Zjednoczonych na rzecz Środowiska (United Nations Enviror ment Programme - UNEP; 2001), VI Plan Unii Europejskiej na rzecz Ochrony Środowiska (2001), Strategia Zrównoważonego Rozwoju dla Unii Europejskie „Zrównoważona Europa dla lepszego świata” (2001) i in. Przełomowym wydarzenier był rok 2002, ogłoszony Międzynarodowym Rokiem Ekoturystyki przez UNEF i Światową Organizację Turystyki UNWTO. Podczas międzynarodowej konferencji w mieście Quebec w Kanadzie, w której uczestniczyło ponad 1000 osób ze 132 krajóv (reprezentujących administrację państwową, organizacje pozarządowe i biznes turystyczny), sformułowano Deklarację o Ekoturystyce z Quebec (Quebec Declaration on Ecotourism). W tym samym roku na Światowym Szczycie na rzecz Zrównoważonego Rozwoju w Johannesburgu uznano zrównoważoną turystykę za jeden z priorytetowych kierunków rozwoju gospodarczo-społecznego na świecie w pierwszej dekadzie nowego tysiąclecia. Zauważono, że ta dynamicznie rozwijająca się gałąź gospodarki może wnieść ważny wkład w wykorzenianie ubóstwa na świecie, tworzenie nowych miejsc pracy wśród społeczności lokalnych, zwłaszcza kobiet i ludzi młodych, oraz ochronę J zasobów naturalnych w najbardziej zagrożonych ekosystemach na Ziemi [164].

38