• ekoturystyka dostarcza środków finansowych skutecznej ochronie wartości dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego oraz przynosi realne korzyści ekonomiczno-społeczne ludności miejscowej.
Właśnie te cechy ekoturystyki pozwalają dostrzec wzajemne zależności między podstawą do powstania zielonej ekoturystyki (zasoby przyrody i krajobrazu oraz zasoby kultury materialnej i duchowej) a efektem rozwoju tej formy podróży (ochrona przyrody i krajobrazu, zachowanie wartości kulturowych oraz poprawa poziomu życia rdzennych mieszkańców danego regionu). Rysunek 3 obrazuje te zależności. Jest to jak gdyby obieg zamknięty. „Zapłatą” organizatorów i uczestników ekoturystyki za korzystanie z dóbr przyrody i kultury jest zapewnienie trwałości i różnorodności tych zasobów. To, co jest wykorzystywane w procesie rozwoju ekoturystyki, zostaje „przetworzone” na nowe wartości (ochrona przyrody i kultury, korzyści społeczne i ekonomiczne dla mieszkańców), które są zwracane do środowiska naturalnego i społeczno-kulturowego regionów w zamian za możliwość korzystania z jego zasobów.
Zasoby przyrody i krajobrazu
Zasoby kultury materialnej i duchowej
Środowisko naturalne
Efekty rozwoju ekoturystyki: | |
=> ochrona przyrody i krajobrazu => zachowanie wartości | |
kulturowych => poprawa bytu iudności miejscowej |
Środowisko społeczno-kulturowe
Rysunek 3. Model współzależności między procesem rozwoju ekoturystyki a zasobami środowiska
(opracowanie własne)
Termin „ekoturystyka” jest nowy w literaturze, lecz koncepcja i styl „zielonego jK)dróżówanTa^~TśTńieią od~~dawna.. Większość miłośników npT górskich wypraw pieszych łub narciarskich poszukiwało odosobnionych miejsc dla swoich podróży, bliskiego kontaktu z przyrodą, zabytkami przeszłości i rdzenną ludnością. I chociaż nie nazywali siebie „ekoturystami”, jednak forma spędzania przez nich czasu, ich zainteresowania, motywacje, potrzeby, podejście do przyrody i kultury, były zbliżone do tego, co zwykło się już dzisiaj nazywać „zieloną turystyką”. Koncepcja, istota
50