88032 skanowanie0018

Funkcję wyżej omówionych krótkich form wyjaśnienia tekstu biblijnego spełniają współcześnie noty umieszczone w przekładach pod tekstem (w formie przypisów), podające niezbędne wyjaśnienia trudniejszych wyrazów, zwrotów, perykop lub odsyłające do miejsc paralelnych.

Komentarz jest wszechstrohnym omówieniem tekstu biblijnego, bądź pojedynczego, bądź 'całych perykop i ksiąg. Uwzględniać musi zarówno wyjaśnienia filologiczne (dotjry przekład), jak i historyczno-literackie i teologiczne. Komentarz jako wynik rzetelnej egzegezy powinien czytelnika nie tylko zapoznać z różnymi, jeśli chodzi o tćksty trudniejsze, wyjaśnieniami tekstu, ale również przekonująco uzasadnić rozwiązanie najbardziej trafne. Przykładem nowoczesnego i naukowego komentarza do Pisma św. Starego i Nowego Testamentu jest seria PST (od 1961 r.) i PNT (od 1958 r.) wydawana przez Pallottinum pod egidą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Monografia jest gruntownym i wszechstronnym omówieniem jednego problemu biblijnego, którego wyczerpująco nie można przedstawić nawet w komentarzu naukowym, gdyż nie może on zbyt daleko odchodzić od wyjaśnienia tekstu ciągłego księgi.

Teologie biblijne¹ — są to syntetyczne prace o charakterze naukowym lub popularno-naukowym, ukazujące problematykę teologiczną pewnej grupy csiąg (np. teologia ksiąg sapiencjalnych) albo całej Biblii lub tylko jednego Testa-nentu, skupioną najczęściej wokół pewnej idei wiodącej (np. teocentryzm, antropologia, historia zbawienia itd.).

MMMM

Traktat V

PROFORYSTYKA PASTORALNA. PISMO ŚW. JAKO KSIĘGA LUDU BOŻEGO

BIBLIOGRAFIA

I. Opracowania ogólne

ii

F. Gryglewicz, Pismo iw. w duszpasterstwie, RBL 1 (1948) 84—89.

S.    de Dietrich, Le Renouveau bibiiąue. Manuelpractiąue d'etudes bihliąues, Neuchatel-Pa.

T.    Maertens, La pastorale bibiiąue, w: Initialion Bibiiąue (red. A. Robert, A. Tricot), Pa

999—1021.    ■ ii

W. Wiirbel, Bibelarbeił in der Pfarre. Erfahrungen ans 1000 BibelsUtrtden, Wien 1955 C. Charlier, La lecture chretienne de la Bibie, Tournai 1957⁷,

A. Kirchgassner, Der Gebrauch der HI, Schrift in der Seelsorge ausserhalb der 'Liturgie'

12 (1957) 345—348,

A. Billert, Doświadczenia parafialne, Znak 13 (1961) 1011—1016.

A. Jankowski, Pismo św. kształtuje chrześcijanina, Znak 13 (1961) 913—924 O. Knoch, H." Schurmann, Bibę! und Seelsorge. Grundlagen, Moglichkeiten und\EormĄń fobii bestimmter Seelsorge (Werkhefte zur Bibelarbit 1), Stuttgart 1964 W. Smereka, Pismo św. w życiu Kościoła, w: Idee przewodnie Soborowej Konstytucji o Bozyn\ Ol ja wieniu (red. S. Grzybka), Kraków 1968, 153—190.

A. Descamps, Bibie et pastorale, vr. Au service de la Parole de Dtett. Melanges de A. M-iCfhar Gembloux 1969/ 431—439.

J.    Kudasiewicz, Pismo św. w duszpasterstwie współczesnym, w: Pismo iw. w d.usz]aastcrs\wfo. h!ta

teriały II Kursu Homiletycznego ATK, Warszawa 1969, 206—252.

M. Peter, Pismo św. w życiu ludu Bożego, RBL 22 (1969) 85—94.

K.    Romaniuk, Pismo św w życiu Kościoła współczesnego, AK 72 (1969) 445—454.

E, Dąbrowski, Ruch biblijny na nowym etapie, w: Konfrontacje, Poznań 1970, ;61—71 J. Chmiel, Perspektywy Apostolstwa Biblijnego, RBL 25 (1972) 197—202.

J. Kudasiewicz, Nowe formy duszpasterstwa biblijnego, KPD 48 (1973) 78—87.    Biblia 'k di

pasterstwie, EK II 415—417. — Spotkania biblijne, EK II 428—431. — Formacją fołjlijnd teologów i duszpasterzy w świetle Vaticanum II, KPD 53 (1977) 172—183i.

K.    Romaniuk, Biblia w duszpasterstwie, Warszawa 1978.

J. Szlaga, Jaką Ewangelię należy przepowiadać? ODO 28 (1978) 327—338.

Incontro eon la Bibbia. Leggere-pregare-annunziare, a csura di G. Zevini Koma

196)

1954

Ani ha;

ch

J. Świstak, Przygotowanie do duszpasterstwa biblijnego w seminariach duchownych

221—232; Geografia apostolatu biblijnego w Polsce w ostatnim trzydziestoleciu pb RBL 35 (1982) 355—367.

G. Martin, Czytanie Pisma Świętego jako słowa Bożego, Kraków 1982.

2. Opracowania szczegółowe

a) Hermeneutyka praktyczna

G. Rjcciotti, Bibbia e non Bibbia, Brescia 1946.

A.    Stbger, Aktuelle Methoden der \olkstitmlichen Bibelausłegung, BuLit 26 (191)9/60)'

B.    Dreher, Die biblische Unterweisung im katholischen und esangelischen Retigiomunter

burg im Br. 1963.

C.    Wiener, Exegśse et annonce de la parole, MaisD 82 (1965) 59—76.

I. Baldcrmann, Biblische Didaktik. Die sprachliche Form ais Leitfaden unterrichtlichf schliessung, Hamburg 1966³

RBL

1978i

<1;9|SI)

?nrty.m,

109

ich,

, F Teki

1

Teologiczne omówienie treści całej Biblii,-ale według schematów obowiązujących w teologii pekulatywnej, zawier^ F. C. Ceuppens, Theologia biblica, I-III, Torino 1950—59. Najbardziej lane teologie biblijne ST: W. Eichrodt, Theologie des Alten Testaments, I-III, Berlin 1933—35, róttingen, I, 1968², Ilj-III, 1964⁵; P. van Imschoot, Theologie de VAncien Testament, I-II, Tournai 154—56; G. von Rad, Theologie das Alten Testaments, I-II, Munchen 1957—60. Najbardziej Jane. teologie biblijne NT: M. Meinertz, Theologie des Neuen Testaments, I-II, Bonn 1950;

2

■ntu, I—II, Wrocław j 1984—-85.