94284301 djvu

FIZYOLOGIA ZMYSŁU SŁUCHU 623

zmysłem statycznym, jużto zmysłem przestrzeni. Czynność błędnika w normalnych warunkach jest bezwiedną, jak wszystkie czynności wegetacyjne. Do świadomości naszej dochodzi ta czynność dopiero w razie działania podniet nieprawidłowych, wywołując objawy zawrotu głowy.

Już powyżej przytoczyłem kilka teoryi tyczących się funkcyi błędnika. Na wzmiankę zasługując tutaj jeszcze dwie teorye, a mianowicie Cyona i Ewalda.

Teorya Cyona: 1. Kanały półkoliste są obwodowym organem zmysłu przestrzeni; bodźce działające na zakończenia nerwowe w bańkach tychże kanałów, wywołują wrażenia, na których opieramy nasze spostrzeżenia trzech kierunków przestrzeni; wrażenia, które odnosimy za pośrednictwem każdego pojedynczego przewodu, odpowiadają trzem kardynalnym kierunkom przestrzeni.

2.    Przy pomocy tychże wrażeń przestrzeni wytwarza się w naszym mózgu wyobrażenie idealnej przestrzeni trójwymiarowej. Do tej to przestrzeni odnosimy wrażenia innych zmysłów. Wrażenia te pozwalają nam na umiejscowienie otaczających nas przedmiotów i wywołują świadomość położenia naszego ciała w przestrzeni.

3.    Odpowiednio do podniet nerwu przedsionkowego reguluje organ centralny przestrzeni rozdział i stopień siły innerwacyi, która ma być udzieloną mięśniom oczu i całego ciała, przy ruchach ich w trzech głównych kierunkach przestrzeni.

4.    Zaburzenia występujące po wypadnięciu czynności przewodów półkolistych odnosimy: a) do zaburzeń zmysłu wzroku, do t. zw. zawrotu ocznego, wywołanego brakiem współdziałania pomiędzy przestrzenią zmysłu wzroku a pomiędzy powyżej wymienioną przestrze nią idealną; b) do skutkiem tego powstającego zamięszania naszych wyobrażeń przestrzennych co do pozycyi naszego ciała w przestrzeni i naszego stosunku do widzianych przedmiotów, c) do nieprawidłowego rozdziału siły innerwacyi odpowiednich mięśni.

Według Cyona nazwą niekoordynacyi lub ataksyi obejmujemy te ruchy, które polegają na niepotrzebnej innerwacyi mięśni antagonistów lub na braku innerwacyi mięśni, które mają wykonać pewien ruch.

Do powstania ruchu celowego potrzeba: 1) by równocześnie pewna grupa mięśni uległa innerwacyi, 2) aby ta innerwacya różnych mięśni była w pewnym stosunku, t. j. jeden mięsień musi być słabiej, drugi silniej pobudzony, odpowiednie do tego czy