A1429422 djvu

XVI.

Nagle, jakby pułk furyj zerwanych z uwięzi,

Wyjąc wściekle? rwąc, troszcząc, wpada w gąszcz z łoskotem,

W powietrzu chaos liści, jęk, świst, trzask gałęzi \ z góry, chłoszcząc deszczem, wali grzmot za grzmotem.

tr

Sosna jak maszt, złamana wichrem przez połowę,

Z trzaskiem na dół runęła, ryje ziemię czołem!

Dąb wyrwany z korzeniem zwalił -się na głowę,

Ziejąc u swej podstawy czarnym, wielkim dołem.

<Ć

tt-

A brzoza, rozpuściwszy swe włosy zielone,

Chyli sie aż do ziemi w tę-i w ową stronę,

Jak płacząca nad trumną kochanka dziewica,

* #

Jeszcze błysk: wąż ognisty po drzewąch przebieży, Grzmot straszny, jakby tysiąć strzeliło moździerzy 1 wśród chaosu sosna płonie jak gromnica!

20