Scan080220080229 14

»

‘ i.onlał;ts cielesne z osoba dorosłą    ■

vl ’i* / ;vi\i - sv}i    p:    zedi u; w i::r.ro.v v, : o r: > wj I.: ,01. id; historyjki*' O p: .:jtW y *-i 1 /.diii/.Cii iii. ÓUÓŻ sytUitCJC prz\ UtttiąiąCG SIy tlZlCClOIf. TtwZW tli’'.'; :'l piiillS

popularnymi imtonmm \v stosunku do każdej z takich historyjek prosiliśmy badan\ cii u smażenie swojego poglądu w aspekcie ńzech zagadnień.

»

Po pierwsze, zacmwidiśniy nadanym dzieciom projekcyjne pytanie o skale zjawiska któro opisuje historyjka - jak wiciu dzieciom, zdaniem badanych, zdarza się to co je i bohaterów 1 Pytahśim równie?, i to stanowiło drugi aspekt oceny,czy i ile znają v. swoim otoczeniu dzieci będących w sytuacji podobnej jak ów bohater. W końcu pyialiśni) . na ile własną.sytuacja rodzinna badanego yhjłfcwts jest do sytuac** bohsisraluster, ;jk:.    -•    ........"

Najczystszymi doświadczeniami byty. według deklaracji dzieci, sytuacje krzywdzenia emocjonalnego. 52 proc. z nich miało poczucie, iż nie spełniają oczekiwań swoich rodziców, którzy ciągle są 7. nich niezadowoleni 1 chcieliby żeby ich dziecko było inne 47 proc. dzieci, co najmniej raz doświadczyło poniżającego wyzywania przez rodziców. Przeciążenie obow iązkami domowymi deklaruje co czwarte dziecko. 29 proc. dzieci uznaje swoicii rodziców za nadopiekuńczych i nadmiernie je kontrolujących, a ponad !:> proc. dzieci uważa, iż rodzice nie interesują się ich. problemami.

Krzywdzenie fizyczne było doświadczeniem kilkunastu procent dzieci. 14 proc. z nich deklaruje, iż co najmniej raz dostały od rodziców lanie, w wyniku którego doznały urazu {.siniaki, zadrapania). W rodzinach 13 proc. dzieci rodzice często stosują kaiy fizyczne nawet za drobne przewinienia. 4 proc. dzieci co najmniej raz doświadczyło wykorzystywania seksualnego w formie bezpośrednich kontaktów seksualnych (dotykanie intymnych części ciała) z osobą dorosłą. 8,4 proc. dzieci hvlo namawianych prze? dorosłego do oglądania pism lub filmów pnrnograliczny ci•.

Skala zaniedbań dzieci przez rodziców jest. według, ich deklaracji, niezuaea.na. Niewiele ponad ¹ pioo. dcklurujc iż by w ąj<i głodne, ź.le ubrane i zaniedbane. / proc. dzieci deklaruje, iż pozostawiane są bez opici.i, nikt ich nic kontroluje, zdane są przede wszystkim na siebie

Do deklaracji tvcii naiezy mieć dystans, szczególnie znając informacje, których udzielili pro tesioaui iści badani w tym samym czasie i pracujący na terenie zamieszkania dzieci. Zaniedbanie bowiem jest najczęściej diagnozowaną pizez profesjonalistów formą krzywdzenia dzieci. Być może, dzieci i dorosłych różni definicja i możliwość dostrzeżenia zaniedbań. Dla dorosłego zaniedbaniem może być zachowanie rodzica, które dla dziecka jest normalnością. A może też troska i dbałość o dziecko ?ą dia samych dx.ic.ci bardzo ważnym i wymiernym wskaźnik iem miłości rodziców. Może łatwiej jest się przyznać do bycia bitym, niż do braku zainteresow ania ze strony rodziców

7. doświadczeń profesjonalistów

Badaniami profesjonalistów objęta została populacja pedagogów szkolnych, pracowników socjalnych, lekarzy pediatrów i pielęgniarek pediatrycznych oraz policjantów z warszawskiej dzielniej Praga - Południe. W badaniach ankietowych w sumie wzięło udział luń ic.sponcieniów.

Pytania ankiety doły czy U postaw oraz doświadczeń zawodowych badanych wobec różnych zagadnień związanych / problemem kr?\ wożenia dzieci w rodzinie.

Gcneralnu ocena prac\ związanej z pomocą dzieciom krzywdzonym formułowana przez, poszczególne grupy zawodowe pokazała, iż badani profesjonaliści najbardziej krytycznie oceniają zaangażowanie policji (29 proc. uznaje, iż policjanci wcale nie pomagają) i lekarzy (i3 proc - wcaie nie pomagają). Najczęściej realną pomoc dzieciom krzywdzonym wiązano z pracą pedagogów szkolnych oraz pracowników socjalnych (3,8 proc. -wcale nic pomagają)

35 proc. badanych raczej kry tycznie oceniło instytucjonalną ofertę pomocy dzieciom krzywdzonym w rodzinie uznajac. iż nie umożliwia ona realnej zmiany sytuacji dziecka. 66 proc. badanych uważało, iż instytucje rzadko współpracują ze sobą. podejmują nieskoordynowane'działania.

Przejawami krzywdzenia dzieci, z którymi w roku poprzedzającym badanie spotkała się największa część badanych profesjonalłstów, diagnozując jednocześnie największą liczbę przypadków, jest zaniedbywanie dzieci (doświadczenia (15.5 proc. badanych) oraz cmocjmtaiue krzywdzenie dzieci przez rodziców (60 proc.).

Ponad połowa badanych spotkała w swojej praktyce zawodowej ptzemne wobec dzieci w rodzinie. Grupą zawodową mającą najwięcej doświadczeń z tym formami krzywdzenia byli pedagodzy szkolni Z dziećmi - ofiarami przemocy w rodzinie najrzadziej piaoowali lekarze i pielęgniarki (38 proc ). Doświadczenia z problemem zaniedbywania dzieci najrzadziej deklarowali policjanci (53 proc.)

Seksualne wykorzystywanie dzieci było jedyną formą krzywdzenia, w przypadku której liczba zidentyfikowanych dzieci nic zuieżąia od zawodu, jaki wykonywał! badam. 17 proc.'.diagnozowało lub zostało poinformowanych o przypadkach seksualnego wykorzystywania swoich podopiecznych lub pacjentów.

Badane grupy zaw odowe różnicowała również gotowość do podejmowani:! interwencji w rozpoznanych przypadkach złego iiakiowania dzieci. Najbardziej zgodna w deklinacjach była grupa pedagogów szkolnych - wszyscy z nich twierdzili, iż interweniują zawsze. Zaniechanie interwencji najczęściej zgłaszali pracownicy służby zdrowia (26 proc.;. Takie deklaracje lekarzy i pielęgniarek pediatrycznych potwierdzsją wyniki badań jakościowych i doświadczenie współpracy /. tą grupą zawodową. Nawe! w ekstremalnej sytuacji, gdy dziecko musi być hospitalizowane z powodu urazów Jakich doznało w wyniku przemocy rodziców, służby medyczne często nie pode i i mij ą interw cnej i

Przyczynami są: brak wrażliwości, niepraw Kiiowajjiągppza oraz obawa przed kjogetamij- ąąząmmi.Ł Aiwildanlim w procęydociipdzejiia i.po?iępowyąnją_s_ądo_wcgQ. będ^ęsJ^ek.węticją zgłoszenia sprawy, Jeśli nie są to sprawy, u których mamy do czsan-ma z jakimiś ciężkimi obrażeniami, io nie wchodzimy w profilem zbyt głęboko. Jeśli nie ma oskarżenia, dziecko nic nie powie, a matka się me przyzna, io my możemy się jedynie domyślać i nawet nie mamy co zgłaszać (z wywiadu z ordynatorem oddziału chirurgii dziecięcej jednego z^-warszawskich szpital i).    *

¹ i    •    i

Postawy t doświadczenia polskiego społeczeństwa .    ■    ■ i

Badania, których wyniki pozwalają oszacować skalę doświadczeń złego traktów ;-uia, jakiego dożuuli w dzieciństwie dorośli Polacy, przeprowadzono w styczniu

05-03-09

hUp://www.remedium-ps)'chologia.p]/temai/4.%20krz)Avdzenie^<>ó20dzieci.h!'m