skan17 (4)

Polityka płci

Tożsamość i homoseksualizm

znania im takich samych praw, jakie mają pary heteroseksualne — także w sferze prokreacji.

We współczesnym społeczeństwie pary homoseksualne zyskują coraz większe uznanie i trzeba się z tego cieszyć; możemy się jednak zastanawiać, czy mogą one równać się parom mieszanym w kwestii rodzicielstwa Oczywiście, mamy na myśli sytuację, w której dwie osoby tej samej płci za pomocą sztucznego

zapłodnienia żądają ustanowienia legalnego pokre-Y .    , .    cnnoóh7ostałobv uznane

za syna czy córkę dwocn mężczyzn mu    -ry Z ,7

mówimy tu o szczególnych przypadkach, kiedy dwóch mężczyzn lub dwie lub więcej kobiet, bez względu na charakter łączącej ich relacji, rzeczywiście wspólnie wychowują dziecko. Takie przypadki zawsze mogą j zaistnieć i — jeśli dziecko w jakichś okolicznościach zostało bez rodziców - mogą napawać optymizmem. Nie jest to kwestia zasady, jeśli sprawa me dotyczy pochodzenia i pokrewieństwa dziecka. Problem teniw^g charakter prawny, a więc instytucjonalny i normatywny — nie jest to problem sytuacji rzeczywistych j Z wolna narzuca się wybór „polityki związku , a w tei kwestii nie ma jednomyśłnosci, ponieważ mamy tu do czynienia z zaletami i wadami przedstawiania , relacji homoseksualnej jako repliki pary „heteros sualnej” między osobami tej samej płci.    -

Zaletami — ponieważ żądanie rownosci praw dla 1 wszystkich typów par („homo” czy „hetero”) stwarza -możliwość prawnego uregulowania relacji mężczyznami lub kobietami mieszkającym.^ w postaci umowy o związku społecznym. Korzyjj płynące z tej możliwości są oczywiste, a juz s

nieszczęścia wywołane epidemią AIDS usprawiedliwiają stworzenie nowego typu umowy. Ten wybór umożliwia też społeczną akceptację takiego trybu życia oraz nadaje mu formę prawną. Dodatkowo schemat ten zadowala ludzi zachowawczych, którzy znajdują w nim znaną sobie strukturę psychologiczną, emocjonalną i społeczną.

Wadą tego modelu, nad czym niektórzy się zastanawiają, jest trochę „fałszywy” charakter takiej pary, która naśladuje parę mieszaną, ukrywając pod tą strukturą wyjątkowy tryb życia i zróżnicowane formy pożądania. Dąży się poza tym do stosowania tego samego modelu do obu płci bez różnicy, podczas gdy relacje erotyczne i miłosne między kobietami mają inny charakter niż relacje między mężczyznami. Podobnie jak nie istnieje podobieństwo czy symetria męskich i kobiecych zachowań seksualnych, tak i nie ma symetrii między tym, co niektórzy opisują po prostu jako dwa „homoseksualizmy”.

Jeżeli nie wszyscy geje wyrażają poparcie dla modelu małżeńskiego, to dlatego, że nie odpowiada on temu, jak chłopcy przeżywają swój seksualizm.

Kino — na przykład amerykański film Filadelfia — często przedstawia budujące obrazy „pary homoseksualnej”, tak jakby po to, żeby szerszej publiczności . przedstawić sentymentalny i aseptyczny obraz życia seksualnego, całkowicie zaprzeczając jego wyjątkowości, a nawet niekonwencjonalności. W przeciwieństwie do tego filmu Hustler White Bruce’a LaBruce i. Ricka Castro brutalnie ukazuje gorące dzielnice środowiska gejowskiego w Santa Monica w Kalifornii, wraz z prostytucją, praktykami sadomasochistycznymi

mm*

tSSSSS.

,;._r-

W

gtiii

SPl