24677 ko16

• Gofred. •

Żywnością dla wojslc, które szły po ziemi, I rynsztunkami nawy ładowali,

A wiedząc, że już tamci beli w ziemi I do Solimy już się przybliżali,

Nie chcąc omieszkać i oni też nagle Do Palestyny obrócili żagle.

81-

o\

Ale ta, która płonne i prawdziwe Wieści roznosi, wszytkach uprzedzała, Ta — że już idą wojska ukwapliwe I że już blisko beły — powiadała. Pułki, rotmistrze, wodze nielękliwe I co mężniejsze wszystkie mianowała, Ich dzielność i ich zwycięstwa sławiła, A swoją twarzą straszliwą groziła.

82

A chocia jeszcze nie tak blisko mają Nieprzyjaciela, samo rozbieranie Przyszłych plag, które z wojną przychadzają, Strach i niezmierne czyni w nich lękanie; Myśli i uszy wszyscy nadstawiają Na lada wieści i ciche szemranie Wszędzie powstaje; sam król potrwożony Błędną obraca myśl na różne strony.

Aladyn się zwał, co wtenczas panował. Tyran okrutny i wielkiej srogości,

Ale wiek zeszły trochę go hamował,

Że z pierwszej nieco spuścił okrutności. Ten wiedząc, że już Gofred następował,

I że pod miasto szedł bez wątpliwości,

Dawny strach z noWym podejźrzeniem dwoi, I nieprzyjaciół, i swoich się boi.

833

Różną miał wiarę w mieście, bo obrzędy Mniejsza i słabsza miała Chrystusowe,

Ale więtsza część zachowała błędy I Bogu zmierzłe sny Mahometowe.

Zostawszy królem, po wszem państwie wszędy Dań i pobory ustawowa! nowe,

Ale z nich swoje wyzwolił pogany,

A na biedne je włożył chrześcijany.

85

Ta myśl — okrutność jego przyrodzoną,

Która już beła oziębła za laty —

Teraz ożywia i nienasyconą

Kr wie chciwość wznawia; tak wąż, kiedy szaty

Pierwsze i skórę złoży pochodzoną,

Srożeje barziej, tak i lew kudłaty Chowany w domu, kiedy go uderzy,

Do przyrodzonej swej srogości mierzy.

86,

„Widzę — pry — w tym złym, niewiernym narodzie Niezwykłą radość, i takich jest wiele,