ko16

• Gofrcd -

Żywnością dla wojsk, które szły po ziemi, I rynsztunkami nawy ładowali,

A wiedząc, że już tamci beli w ziemi I do Solimy już się przybliżali,

Nie chcąc omieszkać i oni też nagle Do Palestyny obrócili żagle.

81

Ale ta, która płonne i prawdziwe Wieści roznosi, wszytkich uprzedzała, Ta - że już idą wojska ukwapliwe łże już blisko bcły- powiadała. Pułki, rotmistrze, wódz I co mężniejsze wszystk Ich dzielność i ich zwyc

A swoją twarzą straszli

TdD s nni .7 A

82

Przyszłych plag, które z wojną przychadzają. Strach i niezmierne czyni w nich lękanie;

A chocia jeszcze nie tak blisko mają Nieprzyjaciela, samo rozbieranie

Myśli i uszy wszyscy nadstawiają Na lada wieści i ciche szemranie Wszędzie powstaje; sam król potrwożony Błędną obraca myśl na różne strony.

83

Aladyn się zwał, co wtenczas panował.

Tyran okrutny i wielkiej srogości,

Ale wiek zeszły trochę go hamował,

Źe z pierwszej nieco spuścił okrutności. Ten wiedząc, że już Gofred następował,

I że pod miasto szedł bez wątpliwości, Dawny strach z nortym podejżrzeniem dwoi, I nieprzyjaciół, i swoich się boi.

84

Różną miał wiarę w mieście, bo obrzędy Mniejsza i słabsza miała Chrystusowe,

Ale więtsza część zachowała błędy I Bogu zmierzłe sny Mahometowe.

Zostawszy królem, po wszem państwie wszędy Dań i pobory ustawowa! nowe,

Ale z nich swoje wyzwolił pogany,

A na biedne je włożył chrześcijany.

85

Ta myśl — okrutność jego przyrodzoną,

Która już beła oziębła za laty —

Teraz ożywia i nienasyconą

Kr wie chciwość wymawia; tak wąż, kiedy szaty

Pierwsze i skórę złoży pochodzoną,

Srożeje barziej, tak i lew kudłaty Chowany w domu, kiedy go uderzy,

Do przyrodzonej swej srogości mierzy.

86

„Widzę — pry — w tym złym, niewiernym narodzie Niezwykłą radość, i takich jest wiele,

79