224 (59)

Z. Jamroty. Arian i K*" J«vńn.V«>'ir. Winił*u 2005 ISBN W 01-14411-9. C by WN PW N 2005

o

o

<3

r--

o

ID

-3-

cśj

•u

c

o

.Ti

.11

Tl

T)

3 —•

n

I

.11

LI

.11

O

3

3

■o

|

£

_l

&

d>

<3

lub

^{U = k} (V. + V_W‘+ _Vp)=¹    (n-²⁾

gdzie:

V_t, V* i V_p- to objętości absolutne (w wartościach ułamkowych liczb bezwzględnych) cementu, wody i porów w betonie,

A i k-współczynniki doświadczalne, wynoszące dla klas > C50/60 odpowiednio:

A = 630, k = 90.

(Wpływ rodzaju kruszywa, cementu i domieszek wyraża się w objętościach składników V_c. V,iV_p).

Znana współzależność, że f„_ls = 0.9 f₀₁₀, może się nie sprawdzać na betonach klas wyższych niż C90/105. Istotny wpływ na właściwości BWW. BBWW i BWJ ma cement. Powinien się on cechować:

•    możliwie wysokim modułem krzemianowym [M_s = SiO_: /(A1_:0, + Fe,0,)). Wzrost modułu z 2,5 do 4,0 prowadzi do wzrostu wytrzymałości betonów do około 30%,

•    zawartością C,A < 3%: C,S = 50 - 60%; alkaliów < 0,6%. Warunek ten pozwala wybitnie wpłynąć także na skuteczniejsze wykorzystanie supcrplastyfikatorów, co wyjaśnia rys. 2.6 i 13.4. Superplastyfikator rozkłada się na większych powierzchniach cieńszymi warstwami,

•    jak najniższą wodożądno.ścią. Cementy klas > 42.5 tego samego rodzaju i klasy mogą różnić się wodożądno.ścią nawet do 30%. Tym też tłumaczyć można, że najkorzystniejsze są cementy o miałkości ok. 3000 cm^:/g. a nie bardzo miałkie,

•    możliwie jak największą ilością żelu CSH po związaniu i dlatego korzystne są cementy belitowe i hutnicze, o ile dopuszcza się uzyskiwanie końcowej wytrzymałości betonu do 90 dni,

•    ilość cementu powinna wynosić:

-    400 do 430 kg + Mk (8-10%) dla BWW i BWJ,

-    420 do 480 kg + Mk (8-10%) dla BBWW.

•    ilość zaczynu dla wszystkich przypadków 260-300 dm\ a ilość zaprawy 460-500 dm\

Przy spełnieniu warunków materiałowych przedmiotowe betony cechuje:

•    skurcz < 0,2%e,

•    zaistnienie 70% skurczu końcowego już w ciągu 7 do 14 dni (zależy od rodzaju cementu),

•    mniejszą odksztalcalnością do chwili zniszczenia (c, - rysujące) przy ściskaniu i zginaniu niż w betonie zwykłym,

•    nasiąkliwość wodą do około 3%. Woda nie wypełnia wszystkich porów kapilarnych, dzięki czemu BWW staje się wybitnie mrozoodporny (min. M150),

•    nikła wodoprzepuszczalność. Uzyskuje się wciskanie wody przy 0.8 MPa do głębokości maks. 15 mm, co odpowiada wodoszczelności >> W-20. Wynika to głównie z pomniejszenia się wielkości porów (prawie zupełnie nie występują pory > 10 pm),

•    niebezpieczne działanie ognia, gdyż ujawnia się wtedy duża kruchość BWW i w' następstw ie gwałtowne pękanie i rozprysk.

•    szybszy wzrost wytrzymałości na ściskanie niż na rozciąganie, na moduł sprężystości. na energię pękania oraz na intensywność naprężeń przy pękaniu.

•    wskaźnik zmienności V' < 7 (w zwykłym = 10 do 15).

5