274 (39)

Z. Jamroty, Ifemn i jrgo /iviWJ»>'ii\ Wirawa 2005 ISBN «M)M44)l-9.0by WN PWN >005

?h

9

o

o

<3

r--

o

in

LO

CD

CnJ

•D

C

O

W strefie rozszerzania się powstaje naprężenie rozciągające. Po przekroczeniu wytrzymałości na rozciąganie poprzeczne betonu próbka ulega zniszczeniu. Podnoszenie odporności na odkształcenia poprzeczne oznacza jednocześnie podnoszenie wytrzymałości betonu na ściskanie. W próbce poddanej ściskaniu o wielkości powyżej o, = (35-45)% wytrzymałości betonu występują pierwsze wewnętrzne pęknięcia z wyraźnymi dźwiękowymi odgłosami (trzaskami). Przy obciążeniu powyżej <7„ = (75-90)% wytrzymałości pojawiają się na powierzchniach badanych próbek pierwsze, niedostrzegalne jeszcze gołym okiem rysy. Dalszy wzrost obciążenia wywołuje propagację rys polegającą na poszerzaniu się. rozprzestrzenianiu i łączeniu ze sobą rys aż do zniszczenia próbki - rys. 15.5.

f j

i

o

15.5. Przebieg odkształcania się betonu (e) wzdłuż osi ściskania (a)

.Ti

.11

Tl

T)

-l

B

~2

■s

I

.11

Cl

.11

o

3

3

■o

|

£

_l

&

d>

<3

Można więc wyróżnić 3 stadia skutków wzrostu naprężeń:

stadium I: wstępne zniekształcanie i zaciskanie rys technologicznych, jakie powstały wewnątrz betonu podczas dojrzewania,

stadium II: powstawanie pęknięć wewnętrznych od obciążenia i propagacja wszystkich pęknięć w betonie.

stadium III: lawinowy rozwój pęknięć prowadzący do zniszczenia próbki.

Obraz zniszczonej próbki zależy od jej smukłości i od tarcia, jakie panuje między płytami dociskowymi prasy a betonem. Typowe przypadki pokazuje rysunek 15.6.

h>2a    h£2a

15.6. Typowe przypadki pękania próbek ściskanych: a - duże tarcic w styku z płytkami dociskowymi. b - małe tarcic w styku z płytkami dociskowymi, c i d - pęknięcia próbek o smukłości co najmniej 2 bez względu na tarcie w styku z płytkami dociskowymi, c - beton układany w kierunku działania siły. d beton układany prostopadle do kierunku siły (bclcczki)

265

5