226 227 (5)

Jonizacja splotu lędźwiowego

Elektrodę czynną z folii (12 x 18 cm) z podkładem zwilżonym roztworem leku (40—50 ml) układamy na okolicy lędźwiowej i górnej części talerza biodrowego po stronie prawej lub lewej, zależnie od umiejscowienia zmian chorobowych. Przyśrodkowy brzeg podkładu przekracza

Ryc. 116. Jonizacja stawu kolanowego: Ei — elektroda czynna, E₂ — elektroda bierna

linię środkową kręgosłupa lędźwiowego, brzeg dolny obejmuje górną część pośladka. Bierna elektroda (12 x 18 cm) ułożona jest na przedniej powierzchni uda. Natężenie prądu 8—12 mA. Czas zabiegu 20 minut. Stosujemy jonizacje nowokainowe, salicylowe, wapniowe, betabionowe.

Jonizacja nerwu kulszowego (poprzeczna)

Elektrodę czynną z folii (4 x 35 cm) z podkładem wysyconym lekiem (roztwór jodu, salicylu, wapnia, nowokainy, betabionu) układamy na tylnej powierzchni uda (od fałdu pośladkowego do dołu podkolanowego). Elektroda bierna tych samych rozmiarów jest przeciwległa. Obie elektrody są owinięte wilgotnym podkładem (grubość podkładu 1,5 cm). Natężenie prądu 12—15—20 mA. Czas zabiegu 20 minut.

Jonizacja kręgosłupa (w zmianach zniekształcających)

Na leżance układamy miękką warstwę podkładu (złożony koc, materiał frotowy itp.), aby spowodować dobre przyleganie elektrody. Ceratką zabezpieczamy teren od zwilżenia. Na kręgosłupie układamy warstwę podkładu zwilżoną 50—100 ml roztworu leku oraz warstwę wilgotną pośrednią i elektrodę czynną z folii w kształcie paska (6 x 40 cm). Przewód powinien być włączony do górnej części elektrody. Chory w czasie zabiegu leży, ciężar ciała ustala położenie elektrody. Dwie elektrody bierne (10 x 15 cm) umieszczamy na przedniej powierzchni obu ud i łączymy je z przewodem rozwidlonym. Natężenie prądu 12—20 mA. Czas zabiegu 20 minut. Stosujemy jonizacje salicylowe i nowokainowe.

Jonizacje odcinków rdzenia w leczeniu porażeń wiotkich

W niedowładach kończyn górnych. Na poziomie: od trzeciego kręgu szyjnego do trzeciego piersiowego (C3—TI13) układamy podkład wysycony roztworem leku (20—50 ml) oraz podkład pośredni. Szerokość podkładu 10—15 cm. Elektroda czynna z folii ma wymiar 6 x 12 do 15 cm. Dwie elektrody bierne płytkowe (6 x 10 cm) są ułożone na zewnętrznej powierzchni obu przedramion. Zamiast elektrod płytkowych możemy założyć spiralnie elektrody taśmowe na przedramiona owinięte grubym podkładem z gazy. Natężenie prądu 8—10 mA, czas zabiegu 20 minut.

W przypadku niedowładu jednej kończyny ułożenie elektrody czynnej jest takie samo, a elektrodę bierną umieszczamy na przedramieniu lub zanurzamy kończynę w kąpieli komorowej, przy czym natężenie prądu wynosi 6—8 mA.

W niedowładach kończyn dolnych. Elektroda czynna (6 x 15 cm) wraz z podkładem zawierającym 30—50 ml roztworu leku ułożona jest na kręgosłupie od IX kręgu piersiowego do II lędźwiowego (Thg— —Lo). Dwie elektrody bierne (10 x 15 cm) mogą być ułożone na łydkach lub pod stopami. Natężenie prądu 8—12 mA, czas zabiegu 20 minut.

Przeprowadzając zabieg u dzieci (np. w porażeniach po chorobie Heine-Medina) stosujemy mniejsze dawki leków i natężenia prądu (od 4 do 6—8 mA), a czas zabiegu ograniczamy do 15 minut.

W jonizacji odcinków rdzenia wprowadzamy jony wapnia, witaminy B_t, jodu oraz nowokainy. W zależności od ładunku jonu włączamy elektrodę czynną do anody lub katody.

Jonizacje odcinków rdzenia stosuje się również w porażeniach spa-stycznych pourazowych (np. po kompresyjnym złamaniu trzonów kręgowych) i w dyskopatii. Przekrwienie czynne w odcinkach rdzenia po jonizacji może być odczynowe skutkiem działania jonów na zwoje układu sympatycznego. Równocześnie uzyskuje się poprawę krążenia w kończynach porażonych. Uzyskujemy ten wynik po jonizacji nowokainowej i wapniowej. W przypadkach odleżyn (niezależnie od etiologii) możemy zastosować jonizacje odcinków rdzenia położonych powyżej ubytku. Elektrody bierne ułożone są na tylnej powierzchni ud. Podłużny przepływ prądu przez rdzeń przyśpiesza gojenie ubytku.

Ryc. 117 przedstawia układ odcinków rdzenia i korzonków nerwowych. Odpowiadające im odcinki powierzchni skóry unerwione przez włókna czuciowe podane są na ryc. 118, ryc. 119, ryc. 120.

Jonizacje w newralgii nerwów międzyżebrowych

Technika ułożenia elektrod jak przy stosowaniu galwanizacji nerwów międzyżebrowych. Stosujemy jonizacje wapniowe, betabionowe i nowokainowe. Lek podajemy na okolicę odcinków rdzenia i odpowiadających im korzonków nerwowych.

227