227 (47)

227

Przerzutowując na kolejne stropy czteiy punkty płożone w pobliżu naroży budynku, uzyskamy od razu wtórną osnowę wewnętrzną w postaci prostokąta podstawowego, bez konieczności wykonywania pomiarów kątowych nawiązania (rys. 6.27). Do pomiarów sprawdzających na stropie i wyznaczenia osi konstrukcyjnych stosujemy wówczas bezpośrednie pomiary liniowe. Na podstawie wyników tych pomiarów przeniesienie prostokąta podstawowego - podobnie jak przy wyznaczaniu obrysu fundamentów i zakładaniu ramy geodezyjnej (rys. 6.12) -należy skorygować położenie wyznaczonych na stropie punktów. Po takim przybliżonym wyrównaniu otrzymamy figurę zgodną z jej kształtem projektowanym, a założoną na poziomie zerowym.

Za pomocą pionowników optycznych najczęściej przenosi się jedynie punkty końcowe odcinka PjQj. Wymaga to - już na etapie projektowania - ścisłej koordynacji lokalizacji otworów w płytach stropowych i położenia punktów bazowych PoQo Oys. 6.35).

Pionownik optyczny jest to instrument o pionowej osi celowej. Oś celową pionownika ustawia się w linii pionu za pomocą libel, a w pionownikach z automatycznym kompensatorem po przybliżonym ustawieniu osi obrotu w pionie resztę odchylenia osi od linii pionu kompensuje się automatycznie (rys. 6.36). Do centrowania instrumentu nad punktem służy pion optyczny.

Do zaznaczenia na stropie linii pionu nad otworem układa się specjalne tarcze celownicze, a do pomiarów odległości od pionu na stropach używa się łat z podziałem milimetrowym lub specjalnych łat realizacyjnych.

Rys. 6.36. Pionownik automatyczny zenitalny PZL Zeissa: 1 - okular, 2 - pryzmat, 3 - kompensator, 4 - obiektyw, 5 - pionownik optyczny zainstalowany w spodarce