230

Pato. Plorbkski

I mocno stoi na ziemi, w odróżnieniu rxl człowieka czasów nowożytnych, który Uczy się wyłącznie ze swoimi zachciankami 1. z konieczności, z odpowiednimi środkami do Ich realizacji i zaspokojenia.

Zrozumiałe jest więc, że przesłankami światopoglądu realistycznego były i zawsze będą: Istniejące realności, to znaczy istniejące ośrodki bytu. a nawet pewnych cząstek bytu, ośrodki, które rządzą się własnymi prawami i dlatego mają własną formę. 7. tego powodu nic, a) istnieje, nic może być rozpatrywane jako obojęt ne i bierne tworzywo, które należy wtłaczać w jakieś schematy, a więc również w euklidesowo-kantowski schemat geometrii przestrzennej. Dlatego formy powinny być kształtowane wraz z rozwojem życia, a nic pod kątem założeń jakiejś, z góry określonej, perspektywy. I wreszcie sama przestrzeń to nie wyłącznie pozbawiona struktury pustka, nic jakaś rubryka, którą należy wypełnić, lecz swoistego rodzaju realność, precyzyjnie zorganizowana, nigdy nieobojętna, mająca wewnętrzny porządek i odpowiednią konstrukcję.

Moskwa, 1922

ZNAKI NIEBIESKI!

ROZMYŚLANIA O SYMBOLICE KOLORÓW

Udajmy się gd/jcś na otwarte pole, najlepiej o wschodzie słońca, w każdym razie wówczas, gdy słońce znajduje się tuż. nad l>oryzontcm. i utrwalmy sobie w pamięci grę kolorów.

Na wprost słońca - fiołct, niemalże liliowy, a przede wszystkim błękit Nieco z boku - róż. a może raczej czerwień w odcieniu oranżowym. Nad glowij zieleń, prawie przezroczysta, szmaragdowa.

Zastanówmy się nad tym, co właściwie dane jest naszemu wzrokowi Widzimy światło, wyłącznic światło, jedyne światło jedynego słońcai Jego różnorodne zabarwienie nic stanowi właściwej mu cechy, lecz wyraz powiązania z naszą ziemią oraz. częściowo być może. z owym niebiańskim ośrodkiem, który jest wypełnieniem owego jedynego światła

Św-iatło jest niepodzielne i. zaiste, ciągłe. Nie s|x>sób z. przestrzeni wypełnionej wydzielić obszar, który nic zachodziłby na jakiś inny obszar. Nic sposób też odosobnić części przestrzeni świetlnej, nic sposób odciąć części światła. Jest to znakomity przykład na to. że trójwymiarowość nic stanowi dostatecznego waninku podzielności i że podzielność w sensie analitycznym nic stanowi konsekwencji trójwymiarowości. Gdy dała nieprzezroczyste wchłaniają z przestrzeni światło, odosobnienie odbywa się zawsze z jednej strony, i dlatego nic sposób zamknąć bryły, którą oświetla światło.

Światło jest więc ciągłe. Jednakże owe ośr<xJki optyczne, które napełniają się światłem i przekazują je nam. nic są ciągle Hurtow a ich jest ziarnista, składają się one z drobnego pyłu. a oprócz niego zawierają jeszcze