232 (46)

- 232

- 233 -

Łatwo wyznaczyć oprócz u₂ ^ również największą (równą U,,(T 5zą (równą U_Q) wartość napięcia Ugit).

VI tablicy 2.12 zebrano, uzyskane po podstawieniu wartości ■niki dla 3iedmiu wartości Tg.

liczb:

atslooJ® (p° n-°fcr^esa<i^h te(nT.j, (n+1)T.j) lub t'e(0,T₁) tema-_f ft*oi® °⁸-0£na przedstawić uwzględniając warunek początkowy - jak na

^l0"ych,

b*ćd

ii< "    wówczas

2.8S*

n*‘

						^TabUea ,
^T2 W	1 T757J	1 77!	1 5	1	4 5	TO
^Uo T	0,00585	0,0612	0,12885	0,37754	0,7132	0,84945
u2(T2)	0,01574	0,1505	0,28676	0,62246	0,87113	0,92879	0,39415
^u2^śr	0,01	0,1	0,2	0,5	0,8	0,9	0,39

„runku na

(jsnaczazy

ptriTaany

u₂(t) - |[t'- T<1 - e" *)] + U_e stan ustalony

u₂(t')|    = u₂(t')

t-0

tf-T

_ t' (0)e    *.

u_c(°)

T-

Gdy względny czaa trwania impulsu napięciowego (równy    maleje, rośn'5

różnica między wartością średnią i największą (najmniejszą) napięcia p^ti. Przebiegi czasowe napięć dla zebranych w tablicy 2.12 wartości przedstawiono na rys. 2.88.3.

Zadanie 2.89 Ad a)

Dla t € (O.T-j) napięcie na wejściu obwodu

U^t) = t a U^s) ³ IJTj- —£

nieznaną wartość napięcia u_c(0).

u_c(0) = | [T - T(1 - e^-1)] + u_c(0)e“¹.

lift

u_c(°) » E —= 0,582 E 1-e

Rys. 2.89.1

a napięcie wyjściowe

V⁸⁾-^U1 ⁽³⁾ w-ijFTihp

^K+ I7J

więc

u₂(t) = |[t - T(1 - • ^f)]'

Prąd