232 (51)

(Kinga śmieje się)

kasia: Śmiej się, śmiej. A potem jest jeszcze gorzej. Bo w drodze ku szczęściu, jak się idzie w coraz wyższe góry, spotyka się coraz mniej ludzi. Dlatego z wami pracuję, egocentrycznie, żeby nas było więcej. Bo czasem czuję się osamotniona w tym, że nie mam ochoty z ludźmi narzekać, tracić czasu na wysłuchiwanie jałowego marudzenia.

Czasem wysłucham i powiem, że rozumiem.

No to potem już mam załatwione, ciągle chcą mi opowiadać. Jeśli powiem, że można by przecież coś zmienić, to mnie nie lubią.

Bo przecież nie umawiali się ze mną na pracę i wysiłek, chcą tylko uwagi i czasu dla swoich najważniejszych na śwnecie spraw.

Ludzie nie bardzo lubią tych, którzy są pogodni — z jednej strony tak, dużo ludzi to we mnie lubi. Z drugiej - to lubienie trwa dopóty, dopóki nie uznają, że przez tę pogodę przestaję się zajmować ich nieszczęściem.

A ja się siebie pytam, czy żeby być z ludźmi, którzy marudzą, narzekają, cierpią w* sposób destrukcyjny, jestem gotowca robić to samo? No nie! Po prostu wiem, że nie! Więc lezę

232 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ