238 (44)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI © Wydawnictwo WAM, Kraków 2005

RELIGIE LUDÓW PASTERSKICH

to nazwa nadana im przez sąsiednich Bantu, sami określają się Oigob „Ludzie”).

Masajowie nadal zajmują się pasterstwem bydła, wędrując po tzw. Stepie Masajów na pograniczu Kenii i Tanzanii (nie uznają zresztą granic państwowych) pomiędzy jeziorem Turkana a Mount Kenia, okrążając świętą górę Oldonyo Aibor (Kilimandżaro). Jak u większości społeczeństw pasterskich, organizacja społeczna Masajów opiera się na poligynicznych rodzinach patriar-chalnych, z obowiązującą zasadą primogenitury (wyróżniony jest najstarszy syn pierwszej żony). Za podstawowy rys ich charakterów uważa się beztroskę, dumę, brak bojaźni i agresywność. Sami Masajowie uznają się za Naród Wybrany przez Najwyższą Istotę N’gai. Ich tryb życia, który cenią sobie jako najwyższą wartość i nie porzucą za żadną cenę, okazał się na tyle atrakcyjny dla innych ludów, że przyswoili go sobie, łącznie z nazwą Najwyższej Istoty, bantujęzyczni Kikuju i Arusza.

Jak wskazują badania porównawcze, ludy pasterskie, ze względu na swoisty tryb życia i organizację społeczną, cechuje odmienny od innych społeczności wzorzec życia religijnego. Główne bóstwo koczowniczych pasterzy wyrasta często do roli jedynej działającej siły sakralnej, kosztem przodków i pomniejszych bóstw, jest też znacznie bardziej aktywne od Najwyższej Istoty pozostałych ludów afrykańskich. Jej poparcie jest kluczowe dla pojmowania systemu władzy i kapłaństwa. Życie, rytuał izm i ideologia pasterzy skoncentrowane są na bydle jako darze Boga dla swoich dzieci. Wreszcie ogromny wpływ klanów (rodów) na życic jednostek i społeczeństw każe traktować podziały rodowe jako sakralne, z częstym odniesieniem totemicznym.