240 241

zwrócili uwagę na jej treść, wyrazy naśladujące dźwięk oraz zastanowili się, jakie instrumenty najlepiej odzwierciedliłyby jej poszczególne fragmenty. Na dzisiejszej lekcji zabawimy się bowiem w kompozytorów i ułożymy podkład muzyczny do tej bajki. Posłuchajcie:

Zdarzyło się to bardzo dawno temu. W królewskich ogrodach Worengów bawiła się piękna królewna. Tańczyła, biegała, słuchała, śpiewając przy tym swą ulubioną piosenkę:

„Marzenia, te małe i te najmniejsze

przynoszą, przynoszą ludziom szczęście”.

Nagle ogromna czarna chmura zakryła słońce i rozległ się straszny grzmot. To ogromny smok porwał królewnę. Daremnie dziewczynka wołała ratunku...

„Mamusiu, tatusiu, ratujcie mnie... Oj, ja nieszczęśliwa...”. Jej wołanie usłyszał książę, który natychmiast dosiadł rumaka i wyruszy! na poszukiwanie królewny. W nocy dotarł do pieczary smoka. Pohukiwały sowy, dobiegało głośne chrapanie smoka oraz cichy szloch królewny. Książę zaatakował smoka.

„Ciach, ciach walczą dwaj męże,

ciach, ciach, który zwycięży.

W pewnej chwili smok jęknął, zatoczył się i z hukiem upadł na ziemię. Książę z królewną wrócili zaś do domu i żyli długo i szczęśliwie”.

W kontekście narracji nauczyciela przeprowadzono rozmowę z uczniami, np.:

—    Co możecie powiedzieć o opowiadaniu?

—    Jaki jest jego nastrój?

—    Do których fragmentów opowiadania można dobrać instrumenty?    _f

—    Jakie instrumenty będą najwłaściwsze?

—    Które fragmenty można recytować?

—    Które fragmenty można zobrazować wykorzystując własny głos?

—    Co w treści opowiadania można zilustrować ruchem? W jaki sposób?

Zgodnie z propozycjami uczniów przygotowano tzw. podkład muzyczno-ruchowy, np.:

—    spokojna, miękka melodia dzwonków, szum grzechotki lub imitowanie „bzykania” owadów, improwizacja ruchowa;

—    piosenka królewny według melodii ułożonej przez dzieci;

—    szybka, nieregularna gra bębenka i dzwonków, uderzenie talerzy;

—    płacz królewny i jej wołanie o pomoc;

—    uderzenia kołatkami symbolizujące kłus konia;

—    improwizacja ruchowa i recytacja rytmiczna fragmentu: „ciach, ciach...”;

—    imitowanie pohukiwania sów, chrapania smoka oraz szlochu królewny;

—    głośniejsza gra dzwonków, bębenka, imitowanie głośnego jęknięcia smoka, bardzo głośne uderzenie talerzami;

—    spokojna, radosna melodia dzwonków.

To samo opowiadanie można wykorzystać na lekcji plastyki.

Temat: Przedstawienie wydarzeń fantastycznych z uwzględnieniem różnych możliwości ruchu ludzi i zwierząt.

Wprowadzeniem, inspirującym wyobraźnię dzieci, może być ta sama krzyżówka. Następnie krótka rozmowa z uczniami na temat bajek i przedstawienie treści opowiadania do słów: „To ogromny smok porwał królewnę...”

W tym momencie opowiadanie przerywamy i pytamy uczniów: „Jak myślicie, co wydarzyło się dalej? Proszę, by każde z was pomyślało i przedstawiło swoją wersję w formie plastycznej — rysunku”.

Przy ocenie prac plastycznych należy wziąć pod uwagę sposób przedstawienia wydarzenia, kolorystykę, kształty postaci, proporcję.

Narracja nauczyciela może także inspirować uczniów do formułowania ocen, sądów, dyskusji.

Temat: Wielozdaniowe wypowiedzi uczniów na temat postępowania bohaterów opowiadania.

Po rozpoczęciu pracy można wypowiedzieć kilka słów, które wprowadzają uczniów w tematykę opowiadania, np.: „Rozpoczął się rok szkolny, powróciliście z wakacji. W naszej klasie pojawili się nowi uczniowie. Pragnę opowiedzieć wam pewne zdarzenie, które miało miejsce w pewnym miasteczku”. A oto treść narracji nauczyciela: „Rozległ się dzwonek i wszyscy uczniowie usiedli w ławkach. Wolno i niechętnie, mieli sobie przecież tyle do opowiedzenia. Nie widzieli się przez dwa miesiące. Wojtek i Kasia byli nad morzem, Jarek, Łukasz, Kamila — w Turcji, Krzysiek — w górach.

—    Oj, szkoda, że skończyły się wakacje — westchnęła Kamila.

Drzwi otworzyły się i do klasy weszła ich najwspanialsza pani wychowawczyni.

—    Dzień dobry — wykrzyknęli chórem uczniowie.

—    Dzień dobry — pani uśmiechnęła się. — Chciałam przedstawić wam nowego kolegę — Mariusza. Proszę, Mariuszu, usiądź w ławce z Łukaszem — tam jest wolne miejsce.

—    Serwus — szepnął Łukasz.

241