24 (121)

ortodromie. t|. d, I d_?. współrządne punktów M i N oraz drogą po loksodromi* d₃-

Z trójkąta prostokątnego AM8_N otrzyma sią wówczas:

cosd, - sin ^Acos*c(^o#r	(1.47)
cosA^ - tg ^Actg	(1.481
Zaś z trójkąta prostokątnego 8NBn analog»c/ni*:
cos d2 - sin B cosec 1?^	(1.49)
cośAA,-tgl? B^ctgCfofr.	(1.50)
Długość geograficzną punktów wierzchołkowych trzymać można z zależności:	(M IN)o
*«- Aa-AX,	(1.51)
A„- l,<Ał,	(1.521

Różnicą długości geograficznej A*₃ mezbądną do obliczenia drogi po równoleżniku ograniczającym (loksodromi*) oblicz* uą z zależ noio:

^1,531

• umą drogą, którą jak wiadomo z podstaw nawigacji, określa tzw. zbc czen»« nawigacyjne, oceniamy na podstawi* zależności:

Ogólna długość drogi mieszanej wynosi:

d - d, ♦ d₂ ♦ d₃    11.86)

Po obliczeniu współrzędnych punktów wyjściowych I kortco wych dla obu ortodrom. oblicza się ich elementy, tj. współrzędne punktów leżących na ortodromie ((P , \ I pozwaiajęce na przemc sienie ich na mapę oraz odpowiadające im kąty drogi po ortodromie (KDd_N). Wykorzystuje się w tym celu zależności stosowane w wierzchołkowej metodzie obliczania elementów ortodromy (por.pkt13).

1.4.1. Praktyczne rozwiązanie problemów żeglugi mieszanej

Problem żeglugi mieszanej rozwiązany zostanie na podstawie przykładu.

DANE:

Współrzędne punktu wyjście

Współrzędne punktu koócowego

lf_A - 44°31,0*N ■ 132°23.0’W

, • 31°18.0'N A₈ - 112⁰11xrE

Równoleżnik ograniczający Cf - 52^o00.0*N

i°9*

Obliczyć elementy obu ortodrom oraz punkty na nich lezące w od stępach AX- 10°.