24 (632)

26 Rozdział 1

lub stosując formę różnicowania:

AP_{I) =(/,, -L₀)-WP₀ =(+25)-500 =+12,5 min zł A P_{lvr)=L₀-(lVP_{ - WP_Q) = 450 • (+36) = + 16,2 min zł AP_(Un,₎=(L_l-L₀)(WP_] - WP₀) = (+25)(+36) = +0,9 min zł AP = AJ\_r) + AP_(JK/j) + A/}, _I(7>) =12,5 + 16,2 + 0,9 = +29,6 min zł

Zgodność sumy odchyleń cząstkowych z wartością odchylenia bezwzględnego produkcji świadczy o poprawności obliczeń.

Metoda wskaźnikowa

W metodzie tej. podobnie jak w metodzie różnic cząstkowych, oblicza się nie tylko wpływy indywidualne, ale i łączne z tym. że posługujemy się zamiast liczbami absolutnymi - wskaźnikami zmian (patrz p. 1.3.4).

Tak więc dysponując danymi ostatniej kolumny tab. 1.4 ( wsk. dynamiki) można ustalić:

AP_{/)=^VAL • P_Q = 0,056 ■ 225 min zł = 12,6 min zł AP_{!rr=^vAWP ■ P₀ = 0.072 • 225 min zp = 16,2 min zł AP_{U fvn}='AL-^vAWP • P₀ = 0.056 • 0.072 • 225 min zł = 0,9 min zł AP-AP_{(I )} +.AP_{Wn + AP_{u wn} =12,6 + 16,2 + 0.9 = 29,7 min zł

Różnica między sumą odchyleń cząstkowych a wartością odchylenia bezwzględnego produkcji wynika z przyjęcia przybliżonej wielkości wskaźnika zmian zatrudnienia.

Interpretując otrzymane wyniki metodą różnic cząstkowych czy wskaźnikowy należy stwierdzić, że wzrost zatrudnienia o 25 osób (5,6%), przy niezmienionej wydajności pracy, spowodowałby wzrost produkcji o 12,5 min zł; na skutek wzrostu wydajności pracy produkcja wzrosła o dalsze 16,2 min zł. zaś w^;zrost wydajności nowo zatrudnionych przyniósł wzrost wartości produkcji o 0,9 min zł. Łącznie więc przyrost zatrudnienia i wzrost wydajności pracy pozwoliły na przekroczenie poziomu produkcji w stosunku do okresu bazowego o 13,2%, co w wartości bezwzględnej daje kwotę 29.6 min zł.