251 (3)

Rys. 9.22. Obniżona odporność korozyjna strefy wpływu ciepła obszarów wycinanych i ponownie spawanych: 1 - stal 1H18N9T, w której wycinano wady, 2 - obszar stopiony w czasie żłobienia i nie przetopiony przy układaniu spoiny (3). Trawiono chemicznie w 50% H₂S0₄ o temperaturze 50°C

Tak więc pospawanie wyciętych rowków, z których nie usunięto drogą szlifowania resztek stopionego metalu, może doprowadzić do bardzo szybkiej korozji strefy wpływu ciepła kontaktującej się z ośrodkami korozyjnymi.

9.2.3. Cięcie łukowo-tlenowe

Proces cięcia łukowo-tlenowego polega na zajarzeniu łuku między rurkową elektrodą otuloną, przez którą podawany jest pod odpowiednim ciśnieniem tlen (rys. 9.23). Szczelina przy cięciu stali niskowęglowych i niskostopowych tworzona jest przez stopienie metalu ciepłem łuku oraz spalenie tlenem, którego strumień usuwa żużel i ciekły metal, podobnie do cięcia tlenem. W przypadku cięcia stali wysokostopowych i metali nieżelaznych a szczególnie stali odpornych na korozję, cięcie odbywa się głównie na zasadzie stapiania i wydmuchiwania stopionego metalu strumieniem tlenu. Otulina elektrody rurkowej zapewnia w obszarze cięcia składniki topnika, których zadaniem jest stabilizacja jarzenia się łuku, zwiększenie rzadkopłynności żaroodpornych tlenków stopowych i łatwiejsze ich usunięcie ze szczeliny cięcia. Zajarzenie łuku odbywa się podobnie jak w przypadku spawania łukowego elektrodą otuloną. Po zajarzeniu łuku załączany jest przepływ tlenu i natychmiast rozpoczyna się proces cięcia, żłobienia lub przebijania. Tę metodę cięcia stosuje się często w pracach podwodnych do przebijania i cięcia złomowego wraków.

251