253 (12)

253

13. Terestryczna pozycja obserwowana

13.10. Pozycja obserwowana z dwóch kątów poziomych

Zasada określania pozycji statku tą metodą jest taka sama, jak z trzech namiarów. Wyjątek stanowi zwiększony stopień dokładności pozycji, gdy kąty a i fi są zmierzone sekstantcm. Trudność pomiarów kątów poziomych, zwłaszcza dla niedoświadczonego obserwatora, powoduje zaniechanie stosowania tej metody na małych jednostkach. O tej metodzie, należącej do przeszłości, wspomniano tylko w kontekście omawianego tematu.

Konstrukcja pozycji na mapie jest uciążliwa, dlatego wykorzystanie kalki technicznej zamiast protraktora można stosować w razie awarii systemów nawigacyjnych. Metoda pozwala na nawigację statku bez znajomości poprawek kompasu. Zaleca się ją jako sprawdzian pozycji z trzech namiarów, gdy niepewne są wskazania żyrokompasu.

13.11. Określanie pozycji z trzech linii pozycyjnych

Wykorzystanie niezależnych źródeł informacji nawigacyjnej jako obiektów do namiarów lub pomiarów innych parametrów nawigacyjnych, pozwala często dokonać weryfikacji ich wiarygodności. Dla przykładu, na rysunku I3.2I pokazano sposób określania pozycji na podstawie różnych informacji nawigacyjnych, jak odległości, kierunku i głębokości. Uzyskaną w ten sposób pozycję, w sytuacji, gdy wszystkie trzy linie pozycyjne, opracowane na podstawie trzech różnych źródeł pomiarów, tworzą mały trójkąt błędów-, można uznać za wiarygodną, najbardziej prawdopodobną.

Rys. 13.21. Pozycja obserwowana z głębokości i dwóch namiarów