241 (16)

13. Terestryczna pozyqa obserwowana 241

13.3. Izolinia jako odcinek okręgu koła

Linią pozycyjną z odległości od znanego, stałego obiektu, jest odcinek okręgu. Znajomość odległości do jednego obiektu nie pozwala obserwatorowi określić pozycji, w której znajduje się statek. Istnieje wiele metod uzyskiwania izolinii jako okręgu. Do metod tych należy zaliczyć:

•    pomiar odległości radarem,

•    pomiar odległości z kąta pionowego,

•    pomiar kąta poziomego do dwóch obiektów stałych.

Odległość określona radarem nawigacyjnym

Radar pozwala na określanie odległości do znanego, stałego, dającego wyraźne echo radarowe obiektu, zidentyfikowanego i zaznaczonego na mapie.

Rys. 13.7. Przebieg izolinii z odległości radarowej z ilustracją błędów pomiaru

Odległość tą stanowi promień koła, którego środek znajduje się w pozycji stałego obiektu, np. latarni morskiej. Każdy pomiar odległości radarem wiąże się z błędami, wynikającymi z przyłożenia promienia kręgu jako odległości radarowej do obiektu mierzonego. Do tego dochodzą dodatkowe błędy propagacji, techniczne właściwości radaru itp. Zatem linia pozycyjna nie jest ściśle biorąc wycinkiem okręgu koła, lecz „pierścieniem” okręgu pozycyjnego.

13.4. Określanie pozycji

Niezależnie od globalnych automatycznych systemów określania pozycji rejestrowanych na mapach elektronicznych, każdy nawigator musi znać podstawy klasycznej nawigacji terestrycznej, opartej na pozycjach określanych na mapach papierowych, jako drugi system zabezpieczający i sprawdzający działanie innych systemów elektronicznych.

Ponadto, w razie przerwy w zasilaniu elektrycznym na całym statku lub awarii globalnego systemu satelitarnego GPS, klasyczne systemy są jedynymi, za pomocą których można określić pozycję terestryczną.