263 (27)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI © Wydawnictwo WAM, Kraków 2005

WŁADZA 1 STAN KAPŁAŃSKI

błogosławieństwem obrzędy i nadaje nazwy klasom wiekowym. Przypisuje mu się moc przepowiadania w natchnieniu (emodet) lub we śnie, posiadanie potężnej magii oraz bliższe kontakty z bogiem N’gai (tylko laibon może „obudzić” N'gai, przyciągnąć jego zainteresowanie konkretnym przypadkiem). Moc ta mieści się w jego owłosieniu, zwłaszcza w brodzie - jeśli zostanie pozbawiony włosów, to ją traci. Ani jemu, ani żadnemu członkowi jego klanu nie wolno wziąć udziału w wojnie, ale bez jego przepowiedni i magii żadna walka nic może się obejść. Teoretycznie nie korzysta ze zdobywanych trofeów (<en-dungoto), żyje w ubóstwie i prostocie poza społecznością, nie może jeść nic poza kozimi wątrobami, mlekiem i miodem, gdyż straciłby swoją moc. W praktyce może zabrać wszystko, czego zapragnie, każdemu Masajowi, dostaje też roczną daninę w bydle od podklanów. Nikomu nie wolno wejść na ziemię, gdzie pasie się jego bydło.

Raz lub dwa razy w roku laibon wprawiał się w trans wypitym wywarem z ziół o tajemnym składzie i przepowiadał przyszłość. Wróżył też z kości, wnętrzności zwierząt ofiarnych, lotu ptaków i snów. Przed wyprawą wojenną w stanie transu zlecał kierunek działań. On też dysponował amuletami mau chroniącymi przed śmiercią. Może zabić przekraczającego prawa swą żelazną maczugą insygnium władzy. Zgodnie z podanymi wyżej wierzeniami laibon jest w pewnym stopniu nieśmiertelny, gdyż jego osobowość zmienia się po śmierci w węża.

Tak jak społeczność masajską jednoczy i stabilizuje laibon, tak u Szyi luków funkcje te pełni reth, a u Nu-