265

21.6. Schizofrenia 265

3.    W odniesieniu do samobójstw rozpowszechnity się pewne mity, do których należą takie oto błędne przekonania: (a) Ludzie, którzy mówią o zamiarze popełnienia samobójstwa, w rzeczywistości nie próbują tego zrobić; (b) wszyscy, którzy podejmują próby samobójcze, są zdecydowani na odebranie sobie życia; (c) samobójstwa popełniają częściej ludzie bogaci; (d) każde samobójstwo jest poprzedzone depresją; (e) wszyscy samobójcy to osoby chore psychicznie; (f) wraz z poprawą nastroju czy wyjściem z kryzysu, który doprowadził człowieka do próby odebrania sobie życia, ryzyko samobójstwa mija; (g) samobójstwo związane jest z wpływami kosmicznymi - plamami na słońcu, fazami księżyca, układem planet itp.

4.    Prawdopodobnie istnieją dwa główne motywy samobójstw. Jedni szukają samozagłady, mając po prostu dość życia i pragnąc umrzeć. Inni wybierają samobójstwo jako sposób manipulacji, próbując w ten sposób sterować otoczeniem zgodnie z własnymi życzeniami.

21.5. ZABURZENIA DYSOCJACYJNE

A.    Zaburzenia dysocjacyjne polegają na zakłóceniu normalnych funkcji świadomości, tożsamości lub zachowania ruchowego.

B.    Wymienimy tu trzy główne typy zaburzeń dysocjacyjnych.

1.    Amnezja dysocjacyjna charakteryzuje się nagłą utratą pamięci, występującą zwykle po jakimś stresującym doświadczeniu. Uniemożliwia ona człowiekowi przypomnienie sobie wszystkich wydarzeń towarzyszących temu doświadczeniu i mających miejsce bezpośrednio po nim.

2.    Fuga dysocjacyjna charakteryzuje się całkowitą utratą pamięci, zwykle wywołaną silnym stresem.

3.    Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości polega na pojawieniu się u człowieka dwu lub więcej tożsamości (osobowości), z których każda jest stosunkowo niezależna od pozostałych, żyje swoim własnym życiem i okresowo przejmuje pełną kontrolę nad zachowaniem.

21.6. SCHIZOFRENIA

Schizofrenia jest zespołem zaburzeń obejmującym wiele objawów, takich jak halucynacje, urojenia, zakłócenia procesów myślenia, zakłócenia reakcji emocjonalnych (płytki afekt czy nieadekwatne reagowanie) i symptomy ruchowe.

A.    Rozpoznanie

By można było rozpoznać u kogoś schizofrenię, trzeba u niego stwierdzić (a) złe funkcjonowanie w pracy, relacjach społecznych i w zakresie troski o samego siebie; (b) przynajmniej dwa charakterystyczne symptomy zaburzeń poznawczych, afektywnych lub ruchowych i (c) trwałość tych objawów w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy.

1.    Schizofrenia dotyka ok. 1-2% populacji i ma tendencję do pojawiania się u osób z tej samej rodziny.

2.    Schizofrenię rozpoznaje się na ogół we wczesnej dorosłości, zwykle u ludzi w wieku poniżej 45 lat.

3.    Schizofrenia występuje osiem razy częściej u ludzi z niższej warstwy społecznej niż u reprezentantów klasy średniej.

B.    Typy schizofrenii

1.    Schizofrenia zdezorganizowana charakteryzuje się daleko idącym bezładem zachowania. Występują halucynacje i urojenia, mowa często jest pozbawiona treści.

2.    Schizofrenia katatoniczna charakteryzuje się występowaniem długich okresów stuporu i znieruchomienia. Wzrok chorego jest utkwiony w przestrzeni, co sprawia wrażenie całkowitego oderwania od rzeczywistości.