26 (678)

26 NIEZNAW ŚWIAT ®

Dotknięcie Nieznanego

W rubryce tej zamieszczamy

relacje osób, które zetknęły się w swoim życiu ze zjawiskami nieznanymi, tajemniczymi, uznanymi przez nie za niezwykłe.

WIZJA SĘDZIEC/O, KATASTROFA „CASY" I WIZYTA O ZMIERZCHU

Chcę opisać przeżycia, jakich doświadczyłem 24 stycznia 2008 r„ związane z katastrofą samolotu transportowego „Casa”, do jakiej doszło dzień wcześniej.

Na wstępie muszę podkreślić, że żaden ze mnie wizjoner, a jednocześnie nie podlegam omamom. Jestem starszym już człowiekiem, sędzią Sądu Okręgowego w Poznaniu w stanie spoczynku, i nigdy nie cierpiałem na zaburzenia natury psychicznej. W młodości, mając 16-17 lat, byłem żołnierzem 3 brygady AD „Szczerbca". Po wojnie, po powrocie do Polski, ukrywając swoją przynależność do Armii Krajowej jeszcze przed podjęciem studiów i na ich pierwszym roku, pracując w Urzędzie Wojewódzkim, latałem w Aeroklubie Poznańskim. Moim instruktorem był m.in. kapitan Szamański - pilot słynnego Dywizjonu Myśliwskiego 303, który w okresie II wojny światowej bronił Londynu.

Przekazuję tych kilka wstępnych informacji, by nie zostać posądzonym o urojenia psychiczne, względnie kreowanie wydarzeń w oparciu o własną fantazję. Dodatkowo muszę podkreślić, że pracując już jako sędzia bardzo interesowałem się parapsychologią, astronomią i astrobiologią. Jednocześnie jestem głęboko wierzącym katolikiem, kochającym ponad wszystko Tego, który jest, a więc Boga będącego Wszechogarniającą Miłością oraz Twórcą i Dawcą życia.

Po tych kilku koniecznych uwagach, wracam do 24 stycznia 2008 r. Tamtego dnia przebywałem w mieszkaniu sam, czytając prasę i słuchając muzyki.

Nieoczekiwanie około godziny 15.30 pojawił się wewnętrzny nakaz wyłączenia radia. Uczyniłem to niezwłocznie, nie zapalając światła.

W pokoju panował półmrok. Jednocześnie odczułem obecność jakiejś osoby, względnie świadomości. Wraz z tym odczuciem napłynęły, niezależnie ode mnie, myśli o strasznej katastrofie: tragicznym w skutkach rozbiciu się samolotu. O jego szczegółach, a zwłaszcza tym, że chodziło o maszynę „Casa” przy podchodzeniu do lądowania, dowiedziałem się z Dziennika Telewizyjnego. Kiedy odruchowo zacząłem o tym myśleć, odczułem w pokoju obecność już nie jednej, lecz większej liczby osób, których nie widziałem, lecz odbierałem jako świadomości będące pasażerami lub członkami załogi rozbitego samolotu.

Pragnę tu dodać, że osobiście niczego się nie boję, a zwłaszcza nie obawiam się zmarłych, z którymi na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat miałem liczne kontakty. Sam zresztą przeżyłem śmierć kliniczną. Doszło do tego w nocy z 16 na 17 listopada 1981 r„ krótko przed wprowadzeniem stanu wojennego.

Tamtego dnia, 24 stycznia 2008, odczuwając obecność kilkunastu świadomości, otrzymałem od nich wiadomość (a raczej stało się dla mnie wiadome), że przyczyną katastrofy „Casy” było nagłe przesunięcie w dół w czasie lądowania drążka sterowego, co spowodowało runięcie pod ostrym kątem samolotu na ziemię, a następnie jego rozbicie się i zapalenie. Uczynił to, w moim przekonaniu, jeden z członków załogi, któremu nie zależało na życiu, działając pod wpływem chwilowego impulsu. Nie było to postępowanie zaplanowane, przemyślane, podjęte z premedytacją. Człowiek, o jakim mowa. nie zastanawiał się nad skutkami i konsekwencjami swojego czynu; w grę wchodziły zresztą ułamki sekund. W tych warunkach, biorąc pod uwagę nagły impuls, nie można mu przypisać winy i w pełni świadomego działania. Oceni to zresztąjego własne sumienie i Najwyższy Sędzia, będący Stwórcą Życia.

Odczuwając obecność świadomości, zaskoczonych nagłą śmiercią i zagubionych, powiedziałem Im. że Bóg jest wszechogarniającą Miłością, Dobrem, Światłością, Twórcą i Dawcą Życia. Równocześnie zaapelowałem do nich. by szli

Autor relacji, sędzia Roman Skobejko podczas zorganizowanego w 2003 roku przez „Nieznany Świat" drugiego zjazdu „przedwcześnie pożegnanych", czyli osób mających za sobą doświadczenie śmierci klinicznej.

Na zdjęciu w rozmowie z przedstawicielką mediów

do Światła, które zobaczą przed sobą, w którym poznają siebie i nieskończoną miłość oraz staną się wolni i szczęśliwi.

Kiedy wypowiedziałem te słowa, pokój, w którym przebywałem, opustoszał i nie odczułem już żadnej obecności. Ogarnęło mnie wewnętrzne uczucie szczęścia i zadowolenia, gdyż zrozumiałem, że dusze, które u mnie były, odnalazły cel i swoją drogę.

To, co przeżyłem, pozostawiłbym tylko dla siebie, jednak jako były żołnierz AK i sędzia współpracujący w okresie stanu wojennego z podziemną „Solidarnością”, kierując się patriotycznym odczuciem, uznałem, że muszę informacje te przekazać właściwym organom. Z tą myślą sporządziłem załączoną notatkę, oddając ją do rąk mojego przełożonego. Prezesa Sądu Okręgowego w Poznaniu, Pana Krzysztofa Józefowicza i pozostawiając mu W' tym względzie swobodę działania.

Notatka informacyjna

W dniu 31 stycznia 2008 przekazałem relację o katastrofie „Casa" właściwym czynnikom powołanym do badania przyczyn wypadków lotniczych. W dniu 2 lutego w telewizji TVN 24 podano, że komisja do spraw wypadków lotniczych przyjęła za pewnik. iż przyczyną katastrofy był błąd pilota. W dniu 4 lutego bieżącego roku telewizja poinformowała o wydaniu rozkazu startów