284 (38)

Z. J.imro/v, llelon i ttpi itehnolugie. Wim»» j 2005 ISBN O01-I44J1-9. © by WN PWN 2005

Wzrost f, przebiega mniej więcej proporcjonalnie do wzrostu wytrzymałości na ściskanie. o ile próbki dojrzewają do 28 dni w wilgoci, np. dla betonu na cemencie portlandzkim klasy 32.5.

dni	3	7	28	180	360
f, [%)	40	70	100	105	110
f [%]	52	71	100	105	110

Brak pielęgnacji wilgotnej w początkowym okresie znacznie bardziej obniża wytrzymałość na rozciąganie niż na ściskanie.

15.4.1. Badanie na osiowe rozciąganie (f,)

Określenie rzeczywistej wytrzymałości na rozciąganie powinno się wykonywać na próbkach o smukłości > 2, osiowo rozciąganych.

Smukiość minimum 2 jest potrzebna dlatego, że również jak przy badaniu na ściskanie. miejsca zamocowań próbek mogą prowadzić do zakłóceń. Spośród różnych metod badań na osiowe rozciąganie najlepsze jest przyklejenie do próbki tarcz z kotwami zamocowanymi przegubowo. System ten zapewnia możliwie najdokładniejszą osiowość rozciągania w prasie - rys. 15.15a. Stosuje się też w praktyce próbki o kształcie wiosclko-wym. Wytrzymałość na rozciąganie osiowe wynosi:

f,=J^Z[MPa],    (15.7)

gdzie:

P — siła zrywająca [kN],

F - przekrój próbki w miejscu zerwania (cm²).

15.15. Typy badań wraz z wymiarami próbek dla określenia wytrzymałości betonu na

rozciąganie (opis w tekście)

Badanie na osiowe rozciąganie jest jednak bardzo pracochłonne i dlatego częściej bada się w sposób pośredni, a mianowicie:

275