28 (501)

\

\

Wikingowie

J V

Rzymianie. W 1970 roku mieszkańcy Dublina byli zmuszeni zorganizować marsz protestacyjny by nie dopuścić do zniszczenia wikińskiego stanowiska Wood Ouay przed ukończeniem prac archeologicznych.

Zrozumienie sposobu życia i natury starożytnych ludów wymaga prowadzenia rozległych i systematycznych wykopalisk. Dzięki takim poszukiwaniom możemy uzyskać całkowity obraz stanowiska, nie zaś wyrywkową informację, jak choćby podczas „ratunkowych prac wykopaliskowych w piwnicach dwu budynków w Pavement, niedaleko stanowiska archeologicznego przy Coppergate.

Centrum Wikifukie Jorv[k

Dziś zwiedzającym stanowisko służy otwarte w 1984 roku Centrum Wikińskie Jorvik, w którym zrekonstruowano grupę budowli z osady. Wystawa w Centrum Jorvik nie może jednak ukazać wszystkiego, co w czasie badań odkryli archeologowie.

Odpadki i kanały

Podstawowym znaleziskiem przy Coppergate były wszelkiego rodzaju odpadki, Iragmenty kanałów ściekowych i pozostaiości budynków. Stanowiska archeologiczne w osadach wikingów słynęły od dawna wśród naukowców ze względu na liczbę nagromadzonych tam odpadków' i śmieci. Ich ilość niekoniecznie świadczy o tym, że wikingowie byli mnie; schludni od innych ludów. Oznacza raczej, że w danej miejscowości powstawało więcej śmieci i że nie były one wywożone.

W osadzie przy Coppergate prawdopodobnie przerabiano przywożone z innych regionów' surowoe na przedmioty, które następnie sprzedawano na miejscu lub wysyłano dalej. Nazw'a „Coppergate” sugeruje rzemieślniczy charakter osady. Jej części składowe pochodzą jednak z języka staronordyckiego i me mają nic wspólnego z miedzią (copper) czy bramami (gałce). Nazwa powstała z połączenia słów gała — droga i coopere — bednarze. Nie znaczy to, że istniały tu tylko warsztaty' bednarzy, choć znaleziono tu drewniane wióry i inne pozostałości takiego warsztatu.

Wykopaliska przy Coppergate da\y wyobrażenie o życiu jednej z ulic miasta w X i XI wieku.

Wikingowie

te j?|

ki'

A Regin wykuwa miecz dla ojca Sigurda. Płaskorzeźba z drewnianego ko/ciola w Hylestad w Norwegii (XI wiek) przedstawia scenę mitologiczną a jednocześnie jest to obrazek typowy dla warsztatów wikingów w Yorku.