Parametry e’ementów wzmacniających, wykorzystywanych w układzie przeciwsobnym, mogą różnić się w granicach dopuszczalnych rozrzutów produkcyjnych. W rezultacie tego oba pół-okresy napięcia wyjściowego układu przeciwsobnego pracującego w klasie D nie są całkiem identyczne, co powoduje pojawienie się w wyjściowym sygnale wzmocnionym harmonicznych parzystych i sprawia przesunięcie punktu, odpowiadającego przechodzeniu sygnału wejściowego przez wartość zerową, z osi poziomej.
W celu obliczenia współczynnika zawartości harmonicznych stopnia przeciwsobnego o niesymetrycznych gałęziach prądy /m.« U i Iq wyznaczone w oparciu o statyczne charakterystyki eiementu wzmacniającego, przyjmuje się jako wartości znamionowe i określa się pięć wartości prądów /mix, /tl /0, h i łmi„. za~ kładając jednocześnie, że w jednej gałęzi układu prądy te różnią się o (1 + b), a w drugiej — o (1 — b) od wartości znamionowych. Uwzględniając, że prądy drugiej gałęzi mają przeciwny kierunek przepływu, uważa się je za ujemne. Wypadkowy prąd spoczynkowy /„, który powoduje magnesowanie rdzenia transformatora wyjściowego, równy jest różnicy prądów spoczynkowych obu tych gałęzi. W rezultacie otrzymamy następujące wzory, za pomocą których można obliczać powyższe prądy:
Im»x = (1 +b) I,nu
j0 = (i+b)/;-(i-b)i; = 2bj; (6.39)
Imin “ (1 b) Itru
Wartości współczynnika asymetrii b dla różnych typów elementów wzmacniających i dia różnych warunków' ich pracy są podane na stronie 259.
Określone na podstawie równań (6.39) wartości prądów podstawia się do wzorów (4.27) i oblicza prądy Iim, , Izm. Um, na podstawie których w oparciu o wryrażenia (2.31) -f- (2.33) oblicza się współczynnik zawartości harmonicznych. Średnią wartość prądu J.„ jaką pobiera stopień w klasie B ze źródła zasilania przy maksymalnym sygnale, oblicza się na podstawie wzoru (6.32), ponieważ wyrażenie dla Iu ze wzoru (4.27) okazuje się w tym przypadku nieprzydatne.
W stopniu lampowym pracującym w klasie B napięcie ujemne polaryzacji siatki sterującej powinno być podawane z oddzielnego źródła (prostownika). W celu niedopuszczenia do tego, aby prądy siatki, powstające przy przypadkowym przeciążeniu wzmacniacza, nie blokowały prostownika dającego napięcie polaryzacji i nie ładowały kondensatora wyjściowego
jego filtru do napięć, przy których stopień mocy będzie pracował w klasie C, prostownik ten obciąża się opornością R0 (rys. 6-17). Wartość prądu obciążenia tego prostownika w przypadku stopnia pracującego w klasie B bez prądów siatki przyjmuje się rzędu 0,1 średniej wartości prądu anodowego stopnia przy maksymalnym sygnale.
Rys. 6-17. Doprowadzenie ujemnego napięcia polaryzacji na siatki stopnia z lampami elektronowymi w klasie f3 za pomocą prostownika polaryzacji
Rys. 6-18. Charakterystyka amplitudowa stopnia wzmocnienia mocy pracującego w klasie B z polaryzacją katodową
Ujemne napięcie polaryzacji na siatce lampy w klasie B można podawać za pomocą opornika włączonego we wspólny przewód katodowy układu przeciwsobnego (polaryzacja katodowa). Jednakże w związku z tym, że średnia wartość prądu anodowego w klasie B zależy w dużym stopniu od amplitudy sygnału wejściowego, polaryzacja siatkowa przy małych amplitudach sygnału będzie miała małą wartość i stopień będzie pracował w warunkach bardzo zbliżonych do klasy A. Przy maksymalnej wartości obliczeniowej sygnału wejściowego i przy prawidłowo obliczonej oporności polaryzacji katodowej stopień będzie pracował w klasie B, jednakże przy sygnałach wejściowych o amplitudzie przekraczającej wartość obliczeniową, stopień zacznie pracować w klasie C.
Wskutek wzrostu ujemnego napięcia polaryzacji na siatkach sterujących obu elementów wzmacniających przy wzroście amplitudy sygnału średnia wartość nachylenia charakterystyki lamp za okres ulega zmniejszeniu, w związku z czym charakterystyka amplitudowa stopnia, pracującego w klasie B z polaryzacją katodową, będzie miała przebieg krzywoliniowy (rys. 6-18).
Wartość oporności Rk w przypadku stopnia pracującego w klasie B z polaryzacją katodową znajduje się, dzieląc ujemne napięcie polaryzacji U„
ts»