29 (408)

29

szerokość drogi, wymiary budynków itp.

Numeracja pikiet w dzienniku i na szkicu musi być zgodna. Dlatego prowadzący szkic i sekretarz powinni dość często sprawdzać zgodność numeracji, np. co 10 pikiet.

Po zdjęciu ostatniej pikiety należy dla kontroli wycelować lunetę do punktu nawiązania - celem sprawdzenia, czy nie nastąpiła zmiana orientacji limbusa.

Wykonując pomiary tachimetryczne można stosować pewne uproszczenia, polegające na stałym celowaniu kreską środkową na równy odczyt na łacie, rp. 1,5 m, lub na odczyt równy wysokości instrumentu. W terenach płaskich obserwacje można wykonywać przy poziomej osi celowej lub wykorzystać ni-welator, co znacznie uprości obliczenia.

W związku z wpływem refrakcji należy przestrzegać, aby celowa nie przebiegała niżej ńiż na wysokości 1 a nad powierzchnią terenu.

Podkreślić należy, że pomiar tachimetryczny, jako zasadniczo pozbawiony kontroli (z wyjątkiem odczytywania położeń kresek na łacie), wymaga ze strony obserwatora i pozostałych członków zespołu wzmożenia uwagi i ostrożności.

Po wykonaniu pomiarów terenowych, których wyniki zanotowano w dzienniku tachimetrycznym w kolumnach 1-6 (tab. 1.7), uzupełniamy dalsze rubryki dziennika, wykonując niezbędne obliczenia według wzorów:

- odległość zredukowana do poziomu

2

d = kl sin z,

-    przewyższenie

(1.18)

h =. 1/2 kl sin 2z, _r

-    rzędna pikiety

H a + i + h - 8,

| » g ■'d.

Odległości poziomo i przewyższenia można obliczać za pomocą tablic tachometrycznych, nómogramów lub-suwaków logarytmicznych z dodatkowymi po-ćzieikami tachimetrycznymi.

Większość obliczeń tachimetryeznych staje się zbędna, gdy do pomiarów terenowych zastosujemy tachimetry autoredukcyjne, które-pozwalają na bezpośrednie odczytywanie z łaty odległości poziomej i przewyższenia.

V

\