29 (556)

29

szerokość drogi, wymiary budynków itp.

numeracja pikiet w dzienniku i na szkicu musi być zgodna. Dlatego prowadzący szkic i sekretarz powinni dość często sprawdzać zgodność numeracji, np. co 10 pikiet.

Po zdjęciu ostatniej pikiety należy dla kontroli wycelować lunetę do punktu nawiązania - celem sprawdzenia, czy nie nastąpiła zmiana orientacji limbusa.

Wykonując pomiary tachimetryczne można stosować pewne uproszczenia, polegające na stałym celowaniu kreską środkową na równy odczyt na łacie, -?• 1,5 m, lub na odczyt równy wysokości instrumentu. W terenach płaskich obserwacje można wykonywać przy poziomej osi celowej lub wykorzystać ni-welator, co znacznie uprości obliczenia.

W związku z wpływem refrakcji należy przestrzegać, aby celowa nie przebiegała niżej ńiż na wysokości 1 m nad powierzchnią terenu.

Podkreślić należy, że pomiar tachimetryezny, jako zasadniczo pozbawiony kontroli (z wyjątkiem odczytywania położeń kresek na łacie), wymaga ze strony obserwatora i pozostałych członków zespołu wzmożenia uwagi i ostrożności.

Po wykonaniu pomiarów terenowych, których wyniki zanotowano w dzienniku tachimetrycznym w kolumnach 1-6 (tab. 1.7), uzupełniamy dalsze rubryki dziennika, wykonując niezbędne obliczenia według wzorów:

-    odległość zredukowana do poziomu

d = kl sin² z,

-    przewyższenie

(1.18)

h = 1/2 kl sin 2z, -

-    rzędna pikiety

H = H_si; + i + h - s_f

1 = g - d.    ‘

Odległości poziome i przewyższenia można obliczać za pomocą tablic ta-chimetrycznych, nómogramów lub|suwaków logarytmicznych z dodatkowymi po-iziałkami tachimetryeznymi.

Większość obliczeń tachimetrycznych staje się zbędna, gdy do pomiarów terenowych zastosujemy tachimetry autoredukcyjne, które pozwalają na bezpośrednie odczytywanie z łaty odległości poziomej i przewyższenia.

\