29 (561)

bieg tej pracy w stanie równowagi cieplnej podano na rys. 4.8. Wielkości charakterystyczne pracy rodzaju S8 — dane liczbowe dotyczące liczby łączeń na godzinę, współczynnika bezwładności, względnego czasu trwania pracy pozostawia się do uzgodnienia między wytwórcą a zamawiającym.

4.2. BADANIA LABORATORYJNE

4.2.1.    PRÓBA NAGRZEWANIA

Zgodnie z normą PN-72/E-06000 próbę należy wykonywać przy bezpośrednim obciążeniu znamionowym maszyny.

W przypadku kiedy maszyny nie można obciążyć znamionowo, próbę można wykonać metodami zastępczymi. Próba powinna być wykonana ze wszystkimi pokrywami, siatkami, żaluzjami itp. częściami należącymi do maszyny i mającymi wpływ na chłodzenie. Wynik próby nagrzewania uznaje się za dodatni, jeżeli zmierzone przyrosty temperatury nie przekraczają wartości dopuszczalnych.

Próba nagrzewania przy bezpośrednim obciążeniu powinna być wykonana przy pracy znamionowej maszyny. Jeżeli w czasie próby nie można uzyskać warunków znamionowych, wyniki próby należy sprowadzić do warunków znamionowych. Próbę nagrzewania można wykonać przy dowolnej temperaturze czynnika chłodzącego. Należy jednak uwzględnić poprawki dopuszczalnych przyrostów temperatury zależnie od temperatury czynnika chłodzącego.

Dla poszczególnych rodzajów pracy maszyny próbę nagrzewania wykonuje się w następujący sposób:

a)    w przypadku maszyn do pracy ciągłej *S1 — próbę rozpoczyna się z maszyną zimną lub nagrzaną, a kończy się gdy maszyna osiągnie ustalony przyrost temperatury lub gdy na podstawie wyników pomiarów stanie się oczywiste, że dopuszczalne dla danej klasy izolacji przyrosty temperatury nie będą przekroczone w przypadku prowadzenia próby aż do osiągnięcia stanu termicznie ustalonego,

b)    w przypadku maszyn do pracy dorywczej S2 — próbę rozpoczyna się z maszyną zimną, a kończy się po upływie oznaczonego na tabliczce znamionowego czasu pracy,

c)    w przypadku maszyn do pracy przerywanej S3, S8 — próbę rozpoczyna się z maszyną

r

zimną lub nagrzaną.

Przebieg obciążenia, zewnętrzny moment bezwładności oraz sposób hamowania należy przyjmować zgodnie z rodzajem pracy, próbę kończy się wtedy, gdy maszyna osiągnie równowagę cieplną albo gdy stanie się oczywiste, że dopuszczalne dla danej klasy izolacji przyrosty temperatury nie będą przekroczone w razie przedłużenia próby aż do osiągnięcia równowagi cieplnej. Pomiar temperatury maszyny powinien nastąpić w połowie ostatniego okresu trwania obciążenia.

4.2.2.    SPOSOBY POMIARU TEMPERATURY CZĘŚCI MASZYN

Rozróżniamy następujące sposoby pomiaru temperatury: 1) oporowy; 2) termometrowy; 3) wbudowanych czujników.

1. Sposób oporowy polega na określeniu średniego przyrostu temperatury uzwojeń na podstawie przyrostu ich rezystancji. Rezystancja w stanie zimnym i po nagrzaniu maszyny powinna być mierzona w tym samym układzie i tymi samymi przyrządami.

64