2 (2147)

a

Rys. 5.14. Średnica cyrkulacji -krzywe współczynników Aj i K_: do metody K. E. Schoenherra

gdzie:

D_u — średnica cyrkulacji ustalonej [mj,

V— objętość podwodzia [m³],

S — pole powierzchni steru |m-J,

Aj. Aj - współczynniki według wykresów na rys. 5.14

Współczynnik AT, określany jest w zależności od wyrazc

0 BUT

podczas gdy K₂ uzależniano od wielkości kąta wychylenia steru(X Metoda nic uwzględnia wpływ u pręcik -ści początkow-ej, odnosząc się do prędkości CN-morsl-

Przykład 5.1

Określić średnicę cyrkulacji ustalonej drobnicowca mające:: następujące parametry: /. = 140,0 m. B = 17,5 m. T = 8.3 -5=0.65. 5 = 24.0 m². a =35°.

Obliczenie objętości podwodzia:

V=filJiT = {).65 • 140,0* 17.5 *8.3 = 13 217.75 nv'

= 0,09

Obliczenie wskaźnika dla współczynnika A',: V    13 217,75

Q.9L²T ~ 0.9* I40.0²* 8.3

Wielkości współczynników odczytane z rys. 5 14 wynoszą Aj = 0,5 oraz A'₂= 1,07.

Obliczenie średnicy cyrkulacji ustalonej:

D =

2AjV^r

K₂S

2-0.5* 13 217,75 1,07 * 24,0

= 514.7 m

5.2.5.2. Metoda N. Takarada 11X4]

Metodę opracowano na podstawie wyników' pomiarów dokonanych podczas rzeczyw stych prób zwrotności statków' oraz posługując się analizą wyników badań przeprowadzanych na modelach z własnym napędem [171,162, 161]. Średnice cyrkulacji taktycznej określa się wykorzystując zmienioną postać zależności (5.17):

Sr«

2 kV

M

(5.l7a)

współczynniki k należy określać z krzywych zamieszczonych na rys. 5.15 dla następujących wskaźników:

V    n

L²T °^r 7

256