2 (2706)

2 (2706)



( /

1.2.2. Wzmacniacz rezystancyjny (oporowy) ze wspólnym emiterem 1.2.2.1. Wiadomości ogólne

Wzmacniacz ze wspólnym emiterem (WE) jest najczęściej spotykany, gdyż umożliwia większe wzmocnienie mocy niż układy ze wspólną bazą (WB) i wspólnym kolektorem (WC). Impedancje: wejściowa i wyjściowa tego układu są stosunkowo duże i mają zbliżone wartości. Stąd układ WE może pracować w połączeniu kaskadowym o identycznych stopniach ze sprzężeniem pojemnościowym, przy czym wartość wzmocnienia mocy jest zbliżona do wartości maksymalnej osiąganej przy dopasowaniu. Te cechy spowodowały, że układ ze wspólnym emiterem jest korzystniejszy niż układ ze wspólną bazą. Jedyną wadą tego układu jest niniejsza częstotliwość graniczna (częstotliwość, przy której wzmocnienie prądowe zmniejsza się o 3 dB (decybele)). Jeżeli częstotliwość graniczna układu WB wynosi fa, to w układzie WE Ą - fj{ 1 + P). Prosty układ wzmacniacza tranzystorowego w układzie ze wspólnym emiterem pokazano na rys. 1.2.

Rys. 1.2. Podstawowy układ wzmacniacza w układzie ze wspólnym emiterem: a) schemat układu, b) przekształcony schemat zastępczy [1]

Punktem odniesienia w przedstawionym układzie jest emiter. Sygnał sterujący eg ze źródła o rezystancji Rg jest doprowadzony do bazy i emitera, a obciążenie jest włączone do kolektora i emitera. Ściśle biorąc, sygnał u, jest doprowadzony do zacisków wejściowych 1-2, z których jeden jest dołączony do punktu odniesienia (masy), a drugi — oddzielony od bazy kondensatorem C,. Wzmocniony sygnał ujest odbierany z zacisków wyjściowych 3-4.

Włączone w obwodzie sterującym źródło napięcia stałego EB polaryzuje dodatnio (dla tranzystora NPN) bazę tranzystora. Składową stałą prądu bazy oznaczono Ig. Napięcie UBE dla tranzystorów germanowych wynosi ok. 0,3 V, a dla tranzystorów krzemowych ok. 0,7 V.

Dla obwodu wejściowego obowiązuje drugie prawo Kirchhoffa w postaci

3

W obwodzie kolektora jest włączone źródło napięcia zasilania E. w ten sposób, że biegun dodatni jest dołączony do rezystora Rc, a biegun ujemny do masy. Biegunowość źródła zasilającego zależy od rodzaju tranzystora: NPN lub PNP. przy czym dla tranzystora PNP źródła EB i Ez należy włączyć przeciwnie (plus do emitera )i W obwodzie kolektora płynie prąd lc, którego wartość zależy od | prąd u bazy IB, napięcia Ez i rezystancji Rc. Zbiór tych wartości określa punkt pracy. Wybór punktu pracy przedstawiono w rozdz. 1.2.2.3.

Dla obwodu wyjściowego, drugie prawo Kirchhoffa ma postać

(f) Ez - RCIC + UCE    (1.2)

Ponadto

1C = Ma oraz /z = (1 + Po )!b    (L3)

Symbolem P0 oznaczono statyczny współczynnik wzmocnienia prądowego A21£.

Przedstawione równania (l.l)-t-(1.3) są podstawowymi dla pracy tranzystora w układzie wzmacniacza i dotyczą składowych stałych.

Analizując działanie wzmacniaczy małych sygnałów, należy pamiętać o wstępnej polaryzacji, która ma istotny wpływ na sygnał wzmocniony. Po ustaleniu punktu pracy należy przeprowadzić analizę wzmacniacza dla składowych zmiennych (oznaczonych małymi literami). Na rys. 1.2b przedstawiono schemat zastępczy dla składowych zmiennych. (Kondensatory C, i C2 służą do sprzęgania z następnym i poprzednim stopniem, a ich pojemności są dostatecznie duże i dla sygnału zmiennego stanowią reaktancję bliską zeruj Kierunki przepływu prądów zależą od określonej chwilowej polaryzacji źródła eg. Napięcie stałe (składowa stała) stopnia poprzedniego nie polaryzuje następnego stopnia, gdyż kondensator stanowi bardzo dużą reaktancję dla sygnałów stałych.

Zakładamy, że źródła EB i Ez są idealne, a więc mają rezystancję wewnętrzną równą zeru. Tranzystor najwygodniej jest opisać za pomocą parametrów macierzy h. Abstrakcyjne źródło napięciowe h[2e-u2]) jest miarą oddziaływania obwodu wyjściowego na obwód wejściowy. Wpływ ten jest niewielki i w dalszych rozważaniach zostanie pominięty. Wartość skuteczna napięcia uBE, oznaczone przez (/ski!£ jest więc równa spadkowi napięcia na rezystancji hne, czyli

1_^skn£ = V'T1    -4)

i


Jp'*fi *


Rezystancja wejściowa Rwe, mierzona na zaciskach B-E, jest określona stosunkiem iź,/7,


11 hi/t oznacza parametr macierzy h dla sygnału zmiennego.

ter-


7


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Laboratorium Elektroniki cz I 3 202 b) Rys. 11.5 Wzmacniacz rezystancyjny OE ze sprzężeniem emiter
Laboratorium Elektroniki cz I 3 202 Rys. 11.5. Wzmacniacz rezystancyjny OE ze sprzężeniem emiterow
Image135 (2) ■ Pod lupą aspharisch G O Dioptry Wzmacniacze ze wspólnym emiterem - OE Choć obecnie co
UC£ [mV]7^(Q Rys. 23.11. Charakterystyki wyjściowe układu ze wspólnym emiterem i odpowiadający im uk
skanuj0110 218 Rys.5. Schemat układu pomiarowego ze wspólnym emiterem Wszystkie wyniki zapisujemy w
Laboratorium Elektroniki cz I 4 204 Należy dodać, że sprzężenie emiterowe jest skuteczne przy stos
PA KF 034 Wzmacniacz klasy AB1 ze wspólną katodą Schemat uproszczony Rys. 7 Cl: = lOOOpF. 5kV dla 8
I TERMIN 2 (2) 9) Narysuj układ polaryzacji tranzystora bipolarnego n-p-n ze sprzężeniem emiterowym.
Image134 Adres słowa Rys. 4.80. Układ wprowadzania informacji ze wspólnej szyny do rejestrów równole
1. 12 a, GUŃCE LIN. 55 dzonego brata Bruna, i ze wspólnym ich ojcem był Gunter, margrabia mersebursk
IMG07 Bliźnięta monozygotyczne ze wspólną kosmówką i oddzielnymi owodniami 15-16 tydzień ciąży.

więcej podobnych podstron