2 (791)

NIEMIECKI CZOŁG ŚREDNI IV (PANZER IV)

WaRpfto IV

Opracowanie modelu: Dariusz Zygmański Projekt okładki: Zenon Pecko

Panzerkampfwagen IV (SdKfz 161/1) był podstawowym czołgiem średnim niemieckich sił pancernych (Panzerwaffe) podczas drugiej wojny światowej. Prototyp czołgu powstał na przełomie 1935/36 r., a jego produkcję podjęto w zakładach Krupp-Gruson AG w Magdeburgu. Jak w każdej produkcji seryjnej, wprowadzano kolejne zmiany konstrukcyjne począwszy od kształtu i wielkości włazu w wieżyczce dowódzcy, a na układzie trakcyjnym kończąc. Tak powstały kolejne wersje czołgu A-J (Ausf. A-J). Czołgi Ausf.G były jedną z wersji wielkoseryjnych. Produkowano je w zakładach Vomag w Plauen, Niebelungen i w/w Magdeburgu, gdzie w okresie od maja 1942 do czerwca 1943 r. zbudowano 1687 egz. Ausf.G. Jeden z seryjnych wozów tej wersji posłużył do przebudowy na prototyp działa samobieżnego "Hummel". PzKpfw IV Ausf.G służył również w barwach armii rumuńskiej (31 szt. zakupionych w 1943 r.).

Dane taktyczno-techniczne:

Długość: 6,63 m
Szerokość:	2,88 m
Wysokość:	2,68 m
Masa bojowa:	23,5 t
Prędkość max.	40 km/h
Zasięg (droga/teren):	210/130 km
Załoga:	5 ludzi
Uzbrojenie:	1    działo kal. 75 mm 2    km kal. 7,9 mm
Silnik:	Maybach HL120 TRM o mocy -220 kW

Kartonowy model czołgu opracowano w podz. 1:25 w barwach 7 Pułku Pancernego 10-tej Dywizji Pancernej z okresu walk w Tunezji - wiosna 1943 r.

UWAGI OGÓLNE

1.

Model należy do średnio trudnych, wymaga jednak dokładności i dużej cierpliwości ze względu na charakterystyczną dla modeli czołgów dużą pracochłonność wykonania układu jezdnego.

2.

Części należy wycinać dokładnie po lini obrysu, do klejenia używać dobrych, sprawdzonych klejów -polecam kleje HERMOL i BUTAPREN.

3.

Linie zagięć przed załamaniem należy lekko naciąć lub lepiej natłoczyć tępym nożem. Części zwijane.^ przeciągamy na krawędzi stołu lub nożyczek.

OPIS BUDOWY

1.

Elementy szkieletu kadłuba pogrubiamy kartonem o grubości ~1 mm i wg rysunków sklejamy w całość l,2,3,3b,4-7 (7-spód).

2.

Gotowy szkielet oklejamy el. kadłuba, zwracając szczególną uwagę na kształt jego tylnej części i błotników.

3.

Korzystając z oznaczeń na kadłubie i rysunków pomocniczych naklejamy klapy, włazy i inne elementy wyposażenia zewnętrznego.

4.

Montaż układu jezdnego rozpoczynamy od kół napinających (tył) cz. 39a-c, 40, 41 i 42a-b. Cz 42 i 42a sklejamy razem i wycinamy otwory.

5.

Podobne konstrukcyjnie koła napędowe wykonujemy z el. 43-45b. Cz. 44 i 44a sklejamy razem i wycinamy otwory i zęby.

6.

Koła podtrzymujące gąsienicę montujemy z cz.45-46 wg rys., a podobne koła jezdne z cz. 48-50.

7.

Z cz. 51-52 wykonujemy wg rys. wahacze kół jezdnych i montujemy w oznaczonych miejscach.

8.

Szkielet wieży sklejamy z usztywnionych kartonem elementów 53-58 i oklejamy poszyciem cz. 59.

9.

Podobnie wykonujemy szkielet montowanej do wieży skrzynki i oklejamy cz. 65-67.

10.

Na wieży montujemy elementy wyposażenia wraz z działem i wysokim włazem dowódcy. Posługujemy się dokładnymi rysunkami pomocniczymi.

11.

Z el. 88-89 wykonujemy dwa pasy gąsienic i zakładamy ostrożnie oplatając koła. Z pojedynczych cz. 89 wykonujemy grzebienie.

12.

Wg szablonów wykonujemy z drutu dodatkowe elementy i mocujemy w oznaczonych miejscach zgodnie z rysunkami.

13.

„.Optowy model można wyretuszować farbką o odpowiednim, piaskowym kolorze i ewentualnie ^jjolakierować matowym lakierem bezbarwnym.

Wiele przyjemności i miłego wypoczynku przy budowie modelu życzą autor i wydawcy.

ISBN 83-86435-45-3