27 (136)

* 52 -

/h/ »XJTP«U T tzj •TOTU»ae m I    T* TT«n(

ipmiund tpAiMjg^a m t9As»T«X r»*3Ję«io*A|d *n« tTMMiMod in^

O

Powyższo siły •« bardzo neł« w porównaniu do siły przysięgania ziemakiego, a a iły pływotwórcza w tych punktach będę jaszcza mniejsze, gdyż sę ona różnicę pomiędzy siłę przyciągania Księżyca w danym punkcie a wartośdę średnlę siły przy cię flonio Księżyca w środku kuli ziemskiej.. Relatywna wielkości tych sił możemy przedstawić graf leżnia t

-i

siła przysięgania Księżyca w punkcie Z i siła przycięgania Księżyca w punkcie 0 t siła przydęganla Księżyca w punkcie N t siła pływotwórcza w punkcie Z i siła pływotwórcza w punkcie N i

Siła pływotwórcza w punkcie Z będzie dziełełe w tym samym kierunku co eiła przydęganla, podczas gdy w punkcie N

będzie skierowana w kierunku przedwnyaj ich wartości wy-

-7    -7

noszę odpowiedniot 1,14 • 10 g i 1,09 • 10 g.

Siłę pływotwórczę Księżyca w dowolnya punkcie ne kuli ziemskiej definiuje się również jako sumę wektorowę siły przyclęgenie Księżyca f_M oraz siły odśrodkowej f powate-łoj na skutek obrotu Ziemi 1 Księżyce wokół ich wspólnego środka mas

/w.

Ne ryeunku 2*7 przodstawiono schemat wyznaczenia siły pływotwórczej Księżyca w punkcie P^, a na rysunku 2,8 w innych dowolnych punktach kuli ziemskiej. Zauważmy, że w punktach P, P*leźęcych na wielkim kole, którego płaszczyzna jest prostopadłe do linii łęczęcej środki Księżyca 1 Ziemi siły pływotwórcza będę eklerowane do środka Ziemi, czyli wyetępię w omawianych punktach nieznaczne siły ścieka jęce.