31
wymiarami nominalnymi. Skurcz liniowy w kierunkach równoległych do boków ramki mapy określa się według wzorów:
p%=^ 100, q%=^ 100 (1.12)
w któiych: Ab = b - bs oraz Ah = h - hs, gdzie b i h oznaczają wymiary nominalne boków ramki arkusza mapy, bs i hs - średnie wartości wymiarów, otrzymane z pomiarów długości boków ramek arkusza.
Dla map sytuacyjno-wysokościowych istotne znaczenie ma też dokładność określenia wysokości punktów na mapie. Wpływają na to głównie:
m błędy wynikające z generalizacji ukształtowania pionowego terenu w danej technologii opracowania mapy,
■ błędy wynikłe z interpolacji warstwie.
Określa się, że błąd średni wysokości punktu odczytanej z mapy warstwico-wej wynosi około 1/3 cięcia warstwicowego.
Klasyfikacja to systematyczny, logiczny podział zbioru przedmiotów lub zjawisk na klasy, działy, grupy itp., dokonywany według określonej zasady. W klasyfikacji map jako główne kryterium przyjmuje się kryterium przeznaczenia mapy lub kryterium treści. W ramach tego kryterium mapy dzieli się na klasy, zespoły, grupy i rodzaje (Instrukcja 0-2 GUGiK, Warszawa 1978).
Podział ten jest uwarunkowany potrzebami odbiorców, do których mapy te są adresowane. Mapy geograficzne zawierają w swej treści wszystkie elementy krajobrazu powierzchni Ziemi, z jednakowym stopniem szczegółowości, zależnym od skali mapy i jej przeznaczenia. Mapy te dzielą się na (rys. 1.21):
■ mapy ogólnogeograficzne, w skalach od 1:10 000 do 1:500 000,
■ mapy tematyczne, które obok elementów treści mapy ogólnogeograficznej eksponują wybrane elementy treści, określone zagadnienia, zjawiska społeczno-gospodarcze lub przyrodnicze.
Mapę zasadniczą, którą sporządza się w skalach 1:5 000, 1:2 000, 1:1 000 i 1:500, opracowuje sie w państwowym układzie współrzędnych ”1965", w układzie sekcyjnym. Jest to źródłowe opracowanie kartograficzne, zawierające informacje o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów, uzbrojenia terenu oraz elementy ewidencji gruntów. Jest to mapa sytuacyjno-wysokościowa.