321 (27)

tan glass-jonomerowym techniką kanapkową. W próchnicy korzenia materiałem z wyboru jest cement glass-jonomerowy ze względu na adhezję do zębiny i uwal-nanie działających kariostatycznie jonów fluorkowych. W głębokich ubytkach sto-soje się preparaty wodorotlenkowo-wapniowe pokrywane cementem glass-jono-perowym, w płytszych — cienką warstwę cementu lub w technice całkowitego ■rytrawiania - sam system adhezyjny. W większości ubytek wypełnia się z wolnej iski, ale czasem konieczne jest użycie matrycy. Dostępne są specjalnie wyprofilowane matryce z uchwytami. Alternatywnie można użyć konturowanego paska owijanego wokół zęba, przechodzącego przez punkty styczne i rejon przydziąsłowy. Zasady umieszczania materiału wypełniającego i końcowego opracowania wypełnienia są takie same jak w innych ubytkach. Podczas wykończania wypełnienia nudno jest uniknąć niewielkiego urazu dziąsła brzeżnego, dlatego na następnej wizycie trzeba skontrolować jego stan.

Klasyfikacja Mounta i Hume’a w modyfikacji Lasfarguesa, Kaleka i Louisa, podobnie jak klasyfikacja ubytków wg Blacka, nie jest idealna. Wprawdzie obejmuje próchnicę korzenia, ale nie dotyczy próchnicy wtórnej i leczenia ubytków pochodzenia niepróchnicowego. Obecnie w wielu podręcznikach zagranicznych odchodzi się od klasyfikacji Blacka, omawiając leczenie zmian występujących na powierzchniach żujących i w zagłębieniach, na powierzchniach gładkich stycznych zębów bocznych i przednich z zachowaniem lub utratą kąta siecznego i na wolnych powierzchniach gładkich w rejonie przyszyjkowym.

Estetyczna odbudowa zębów przednich

Kryteria wypełnień estetycznych

Estetycznej rekonstrukcji wymagają nie tylko tkanki twarde zęba utracone w wyniku próchnicy, erozji, abrazji, abfrakcji czy urazu, ale także zęby z powodu nieprawidłowości rozwojowych i przebarwień. W tym celu powszechnie stosuje się kompozyty ze względu na dobrą estetykę, akceptowaną trwałość i możliwość oszczędnej, adhezyjnej preparacji ubytków. Używane są do odbudowy tkanek, korekty kształtu i licowania całej powierzchni zęba. Niekiedy jednak rezultat ich zastosowania może rozczarować stomatologa i pacjenta. Przyczyną takiej sytuacji jest użycie materiału o nieoptymalnych cechach optycznych, zbyt uproszczonej formule odcieni barw lub trudności w prawidłowym użyciu warstw różnych mas kompozytowych. Estetyczne wypełnienia powinny spełniać cztery kryteria: 1) biologiczne (adaptacja brzeżna i wewnętrzna wypełnienia, biokompatybilność materiału); 2) przestrzenne (kształt, wymiary, struktura i funkcja); 3) optyczne (kolor, odpowiednia przeziemość, opalescencja i fluorescencja) i 4) integracyjne (integracja z otaczającymi tkankami zęba). Bardzo istotny jest właściwy dobór barwy materiału.

Kolor-ćharakteryzuje się trzema cechami: barwą (hue), nasyceniem (chroma) i jasnością (value). Barwa jest cechą odróżniającą dany kolor podstawowy od innych, np. czerwony od żółtego. Nasycenie określa natężenie danej barwy, np. kolor

321