34 (492)

I

POUTWfl OBROMMfl

Wprowadzane mają być nowe systemy uzbrojenia. Doświadczenia z wojny z Gruzją pokazują, że armia rosyjska jest „ślepa i głucha", brakuje nowoczesnych i niezawodnych środków rozpoznania, łączności, walki radioelektronicznej i do działania w nocy. W czasie wojny praktycznie nie używano precyzyjnych lotniczych środków bojowych, gdyż system nawigacji satelitarnej Glonass nie działał, a podświetlanie celów z ziemi stanowiło oczywiste ryzyko dla żołnierzy. Wiele elementów nowoczesnego uzbrojenia, konstruowanych przez rosyjskie ośrodki naukowo-badawcze i produkowanych przez zakłady zbrojeniowe, pokazuje się na salonach uzbrojenia lub eksportuje, ale SZ FR nie składają na nie zamówień. Rosjanie opracowali w ostatnich latach kilkanaście typów bsl, ale dopiero niedawno zapadła decyzja, że zakupionych zostanie kilkadziesiąt egzemplarzy typu 9M62 Tipczak. Prace konstrukcyjne nad nim rozpoczęła już w połowie 1999 r. firma Łucz z Rybińska, a w latach 2006-2007 te odnotowania są rakiety operacyjno-taktyczne Iskander-M, których wejście do służby od razu wykorzystano do gry politycznej. Zamieszanie wokół Iskanderów w Obwodzie Kaliningradzkim pokazuje jak instrumentalnie traktowane jest przezbrajanie SZ FR. Począwszy od roku 2006 zostały przezbrojo-ne w Iskandery-M co najmniej dwa dywizjony rakietowe 114. Brygady Rakietowej (Znamiensk). Zgodnie z Państwowym Programem Uzbrojenia na lata 2007-2015 Iskandery wejdą do uzbrojenia pięciu brygad rakietowych. Do takich należy, stacjonująca w leżącym w Obwodzie Kaliningradzkim Czernia-chowsku, 152. Brygada Rakietowa (obecnie dysponująca 18 wyrzutniami Toczka-U/-M). Przezbrojenie 152. Brygady Rakietowej może nastąpić wcześniej niż np. jednostek w azjatyckiej części Rosji. Najprawdopodobniej wyrzutnie rakiet Iskander-M i tak trafią do Czerniachowska zgodnie z pierwotnymi planami, tzn. najpóźniej w 2015 roku. Wdrażanie rakiet Iskander-M jest zwykłym odmładzaniem wojsk się pociski R-36MUTTCh/R-36M2 i UR-IOONUTTCh skończą resurs dopiero ok. 2020 r. Wówczas muszą wejść do służby nowe wielogłowicowe RS-24, które wciąż są w fazie prób. Aby zastąpić uzbrojenie starszych generacji, przez 10 lat do służby powinno wchodzić 10-12 rakiet RS-24 rocznie, a to nie wydaje się możliwe. A należy pamiętać, że w przypadku „triady jądrowej" sytuacja jest i tak o niebo lepsza, niż gdzie indziej, gdyż Kreml uważa broń jądrową za istotny element odstraszania i nacisku politycznego.

Duże zmiany organizacyjne dotkną Siły Powietrzne, które odegrały znaczną rolę w „Wojnie Pięciodniowej". Armie lotnicze, których jest obecnie 8, mają zostać przekształcone w dowództwa. Na niższym szczeblu znikną dywizje i pułki, a powstaną bazy lotnicze. Jednostki rakiet przeciwlotniczych będą przekształcone w brygady obrony powietrznej. Z 340 jednostek pozostanie 180, chociaż ilość statków powietrznych (obecnie ok. 3400 samolotów

Tak jak w okresie zimnej wojny, wojsko stanowi dla Federacji Rosyjskiej istotny środek wywierania nacisku politycznego na inne kraje świata. Warto przypomnieć choćby groźby o rozmieszczeniu pocisków Iskander-M w Obwodzie Kaliningradzkim oraz wznowienie patroli bojowych w międzynarodowej przestrzeni powietrznej przez bombowce strategiczne.

przeprowadzono cykl prób państwowych. Fakt, że to armia gruzińska, a nie armia rosyjska, używała na dużą skalę rozpoznawczych bsl Hermes 450 może być swego rodzaju symbolem. Podobnym jest fakt, że w osadzie Zemo Nikozi (11 sierpnia) przy gruzińskim wysuniętym obserwatorze artylerii znaleziono urządzenia do przechwytywania łączności, jej zagłuszania i laserowy dalmierz, stąd ostrzał artylerii gruzińskiej był celny i skuteczny. Tymczasem artyleria rosyjska prowadziła ostrzał bez dokładnych danych o pozycji przeciwnika. Walkę w nocy podejmować mogą tylko niektóre oddziały specjalne, w innych brakuje odpowiedniego wyposażenia noktowizyjnego. Pojęcie wojny sieciocentrycznej dla wojska rosyjskiego to wciąż bardzo odległa przyszłość. Rosjanie mieli poważne kłopoty z łącznością, informacyjnym „czytaniem pola” walki, a nawet w rozpoznawaniu „swój-obcy”.

Analityków nie zmylą działania propagandowe np. testy superrakiet czy aktywność rosyjskiego lotnictwa strategicznego. Kolejne programy wdrażania nowoczesnego uzbrojenia opóźniają się, zazwyczaj zapowiedziane wcześniej publiczne terminy nie są dotrzymywane.Z nowych rodzajów uzbrojenia war-rakietowych i będzie postępować bez względu na sytuację polityczno-wojskową. Warto przytej okazji zauważyć, że nawet tak spektakularny proces przezbrajania (Iskandery są ważnym instrumentem polityczno-propagandowym) trudno uznać za szybki, skoro zaplanowany jest on na kilka lat.

Zapowiada się intensywne prace nad myśliwcem V generacji PAK FA. Analitycy podkreślają tymczasem, że po trzech latach efekty są mizerne. Jak powiedział dowódca WWS generał płk Aleksandr Zelin - samolot powinien być gotowy do dziewiczego lotu w 2009 r. Po zbudowaniu prototypów i ich próbach produkcja seryjna rozpocznie się przed 2015 r. Trudno jednak uwierzyć, że ten harmonogram zostanie utrzymany, a nawet jeśli, to i tak kluczowe jest pytanie ile nowych myśliwców i w jakim czasie zamówią siły powietrzne. Tak na marginesie - realiści już dzisiaj przewidują co najmniej pięcioletnie opóźnienie.

Formuje się nowe jednostki uzbrojone w strategiczne pociski balistyczne Topol-M, ale ten proces także jest bardzo powolny. W chwili obecnej resursy rakiet balistycznych w strukturach RWSN są sukcesywnie przedłużane o kolejne lata i starzejące różnych typów) nie ulegnie znacznej zmianie. Rozformowane będą niektóre jednostki, jeśli dublują się w ramach armii lotniczej. Z dwóch dublujących się pułków lotniczych, jeden zostanie rozformowany, a sprzęt będzie przekazany drugiemu. Także Lotnictwu WMF „odebranych" zostanie kilka jednostek, w tym pułki uzbrojone w bombowce Tu-22M3, które zostaną podporządkowane Lotnictwu Dalekiego Zasięgu. Wiele typów podstawowych maszyn bojowych nie było do tej pory modernizowanych (np. MiG-29, MiG-31), inne - w niewielkim zakresie. Można tutaj podać przykład Su-27SM - „odmłodzono" środowisko pracy pilota, wzbogacono zestaw uzbrojenia, w tym głównie „powietrze-ziemia" oraz ulepszono systemy nawigacji, ale maszyna nadal dysponuje dotychczasowym, przestarzałym radarem. Szacuje się, że obecnie zakres modernizacji nie przekracza 1% sprzętu Sił Powietrznych. Niezbyt imponujące są także plany zakupów nowych samolotów. Przykładowo do 2015 r. zamierza się zakupić 58 bombowców taktycznych Su-34, co trudno uznać za liczbę szokującą, jeśli weźmie się pod uwagę, że w tej chwili jest w linii ok. 300 frontowych bombowców taktycznych Su-24M. Przekształcenia

iiECHni«Rq/unnn

lilfljSKOUIS 0/ lUUu