dowej na podstawie znanego czasu trwania unpulsu T oraz spadku pod wpływem ogniwa polaryzacji katodowej At.
RŁln
(7.83)
Przy Ak 1, co zachodzi w większości przypadków
In
&k Rk~ A*(l -ł-S& Rfc)
= In
(7.84)
i zależności (7.83) oraz (7.82) upraszczają się, przyjmując postać:
n
Ak
Ak^T ~~ = -~ t-fc rk
(7.85)
gdzie r* = ----stała czasowa obwodu katodowego.
Sk
Z (7.85) wynika, że przy malej wartości spadku nie zależy on od wartości oporności polaryzacji Ri, a tylko od pojemności kondensatora blokującego Ck-
Włączenie do obwodu siatki ekranującej układu CrR, powodując pojawienie się zniekształceń częstotliwościowych oraz przesunięć fazowych, analogicznych do zniekształceń częstotliwościowych i przesunięć fazowych wprowadzanych przez układ CkRk> prowadzi do powstania spadku wierzchołka impulsu Ac, określonego zależnościami analogicznymi do (7.82)... (7.85), w których zamiast C4 i R* wchodzi Cf i Rc, a zamiast nachylenia prądu katodowego względem siatki sterującej Sk — nachylenie prądu siatki ekranującej Sc względem napięcia na niej.
Wyrażając S, przez S* zgodnie z (7.73), otrzymamy wzory na określenie spadku Ae, wywołanego układem C,R, oraz wymaganej pojemności kondensatora Cc dla założonej wartości spadku
A,‘
TSk Ae A,
TSC
Ac
(7.86)
gdzie rc
A, Cę St
— stała czasowa obwodu siatki ekranującej.
Wartość A, przyjmuje się z tablicy 7.1 lub oblicza się na podstawie charakterystyk lampy zgodnie z wskazówkami podanymi na str. 361.
W stopniu wzmocnienia sygnałów impulsowych, zawierającym oprócz układu C,R, w siatce sterującej układ CtR* w katodzie oraz układ C«R# w siatce ekranującej, spadek wierzchołka impulsu zależy od sumarycznego wpływu wszystkich trzech układów. Analiza wykazuje, że spadek wypadkowy A przy jego małej wartości bezwzględnej praktycznie równa się w tym przypadku sumie spadku: obwodu siatki sterującej A,, obwodu polaryzacji katodowej At oraz obwodu siatki ekranującej At
A as Aj+Aj + A,
(7.87)
Podczas obliczania stopni wzmocnienia sygnałów Impulsowych wygodniej jest wprowadzić pojęcie równoważnej stałej czasowej układów C,R,, C*R* i C«R». Z (7.87) wynika, że la równoważna stała czasowa rr określa się zależnością
1
Tr
(7.88)
Układ równoważny stopnia tranzystorowego o wspólnym emiterze i opornością stabilizującą R£ w obwodzie emitera, zablokowaną kondensatorem Ce, można doiprowadzić do postaci analogicznej z układem równoważnym stopnia lampowego o podstawie katodowej i układzie polaryzacji katodowej C^Rk- Z tego względu zniekształcenia wprowadzane przez układ CeRe w stopniu tranzystorowym są określane wzorami analogicznymi do tych, które określają zniekształcenia wprowadzane przez układ C*Rt w stopniu lampowym.
W związku z powyższym, obliczenie zniekształceń częstotliwościowych, fazowych i przejściowych, wnoszonych przez ukad CeRe oraz obliczenie pojemności kondensatora Ce przy założonej wartości zniekształceń w stopniu tranzystorowym można wykonać stosując wzory (7.62), (7.63), (7.65) i (7.85), podstawiając w nich Re zamiast R*, C£ zamiast Ct, MdE zamiast Mjt oraz przyjmując wobec malej oporności wejściowej stopnia tranzystorowego wartość Sdk lub SŁ, równą R gdzie R»,;b — opor
ność wejściowa tranzystora w punkcie pracy pracującego w układzie OD; j. — statyczny współczynnik wzmocnienia prądowego w układzie OB; Rt — oporność źródła sygnału obliczanego stopnia. Ponieważ jednak w przypadku stopnia tranzystorowego
wartość —=--- jest zazwyczaj wielokrotnie większa
— «) Rt
365