383 (7)

19 Pływy 383

W punkcie W obserwator zmierzy większą grawitację F_K\ niż obserwator w punkcie Z. ze względu na różnicę odległości wynoszącą 2R, czyli średnicę Ziemi, stąd wyniesie ona F_y2. W środku Ziemi siła grawitacji F_K zrównoważy się z siłą odśrodkową F„ Ziemi, która jest jednakowa co do wartości we wszystkich punktach Ziemi w ruchu po orbicie słonecznej. Pozostaną zatem różnice sił na jednostkę masy, umieszczone w punktach W(F_g\ - F„) = AF_W oraz Z(F_y2 - F_a) = AF_: (patrz rys. 19.7).

19 Pływy 383

poziom wody otaczający Ziemię bez pływów

Rys. 19.7. Siły wzbudzające pływ księżycowy

Różnice sił na jednostkę masy AF* i AF. wywołują fale pływu na osi O-K w odległości d. Wysokość wody wzrośnie w punktach W i Z, natomiast poziom wody zmniejszy się w punktach F\ i P₂ (rys. 19.7). Wartości sił pływotwórczych można określić na podstawie wzorów (19.4) i (19.5):

AF_W = 9,38 • 10‘⁹ [m/s²] AF_: = 8,77 • I0'⁹    [m/s²]

Różnice między siłą odśrodkową a grawitacyjną, w różnych punktach Ziemi, jako główne siły pływotwórcze, pokazano na rysunku 19.8.

Różnice sił AF_W i AF/_ rozkładają się na składowe pionowe i poziome, w różnych obszarach Ziemi, w stosunku do położenia Księżyca. Każdą z nich można opisać wzorem:

(19.6)