38 (3)

jako ruszty zamknięte - usztywnienia o jednakowej wysokości są z obu stron przy spawane do poszycia zewnętrznego i wewnętrznego. Niekiedy również grodzie poprzeczne i wzdłużne, na przykład na zbiornikowcach i masowcach, wykonane są jako podwójne, w postaci rusztów zamkniętych.

Przykłady rusztu otwartego i zamkniętego pokazano na rysunku 38 Oba typy rusztów', dzięki krzyżowaniu się usztywnień, mają dużą wytrzymałość na zginanie i skręcanie w dowolnych płaszczyznach.

Rys 38 Sposoby usztyw niania poszycia kadłuba statku a) ruszt otwarty burty , b) ruszt zamknięty dna podw ójnego [2/

Usztywnienia elementów kadłuba leżące na płaszczyznach prostopadłych do płaszczyzny symetrii statku noszą nazwę usztywnień poprzecznych Usztywnienia leżące na płaszczyznach równoległych do płaszczyzny podstawowej lub symetrii nazywane są usztywnieniami wzdłużnymi Wśród usztywnień wyróżnia się: usztywnienia główne - gęsto rozmieszczone, o niewielkiej wytrzymałości, oraz prostopadłe do nich usztywnienia pomocnicze - rzadko rozmieszczone, o dużej wytrzymałości. Usztywnienia pomocnicze stosuje się. gdy występują duże rozpiętości usztywnień głównych, czyli znaczne odległości między utw ierdzeniami ich końców .

Odstęp między usztywnieniami głównymi, zwany odstępem wręgowym lub odstępem elementów zładu, wynosi z reguły 0.6 - 0.8 m.

Usztywnienia poszczególnych elementów kadłuba umieszcza się na tych samych płaszczyznach przekrojów kadłuba i, za pomocą węzłów ek, łączy się w jedną całość zwaną ramą uszty w niającą.

Elementy kadłuba w zależności od kierunku usztywnień głównych mają poprzeczny lub wzdłużny układ wiązań

Kierunki głównych usztywnień dna. burt, pokładów określają układ wiązań kadłuba. Przy poprzecznych usztywnieniach głównych tych elementów występuje poprzeczny układ wiązań kadłuba Przy wzdłużnych przebiegach usztywnień głównych mówi się o wzdłużnym układzie wiązań kadłuba Jeżeli zaś dno i pokład górny mają wzdłużne usztywnienia główne, a burty i ewentualne pokłady dolne są usztywnione poprzecznie, jest to mieszany układ w iązań kadłuba Układ wiązań kadłuba jest silnie zależny od długości statku. Najstarszy, poprzeczny układ wiązań kadłuba, stosowany na krótkich jednostkach, wywodzi się z czasów budowy statków drewnianych. Wytrzymałość ogólna kadłuba jest zapewniona przez poszycie dna, burt. pokładów oraz nieliczne usztywnienia wzdłużne. Przekrój poprzeczny przez kadłub statku, zwany inaczej zładem poprzecznym, z omaw iany m układem w iązań, pokazany jest na ry sunku 39.

Główne poprzeczne usztywnienia dna to denniki. W zależności od wy konania mogą one być: szczelne, pełne (z niewielkimi otworami. nic zmniejszającymi wytrzymałości dennika) oraz otwarte (z dużymi otworami). Główne poprzeczne usztywnienia burt to wręgi, a pokładów - pokładniki. Niezbędne, ze względów konstrukcyjnych lub wytrzymałościowych, pomocnicze uszty wnienia wzdłużne na statkach z poprzecznym układem wiązań to wzdłużniki denne, burtowe i po-

73