3 (598)

226 9. Patologie seksualne

Art. 204. 1. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nakłania inną osobę do uprawiania prostytucji lub jej to ułatwia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

2.    Karze określonej w paragrafie I podlega, kto czerpie korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji przez inną osobę.

3.    Jeżeli osoba określona w paragrafie 1 lub drugim jest małoletnim, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

4.    Karze określonej w paragrafie 3 podlega, kto zwabia lub uprowadza inną osobę w celu uprawiania prostytucji za granicą.

Na świecie znane są cztery systemy prawnej regulacji prostytucji: prohibicjonizm, reglamentaryzm, neoreglamentaryzm i abolicjonizm.

Prohibicjonizm. zwany także systemem prohibicyjno-represyjnym, charakteryzuje się całkowitym zakazem uprawiania prostytucji. Prostytucja jest przestępstwem, za które grożą określone kary. Szczególnie rozpowszechniony w średniowieczu zakaz uprawiania prostytucji obwarowany byl często surowymi sankcjami, mogło za nią grozić np. obcięcia nosa, uszu, piętnowanie, wypędzenie, w niektórych okresach - nawet kara śmierci. Na przykład papież Justynian VI wprowadzi! całkowity zakaz uprawiania prostytucji, z tępienia prostytucji znany był także Karol Wielki. Rodzaj sankcji regulowany był prawami lokalnymi i w zdecydowanej większości krajów za prostytucję karano wyłącznie osoby oferujące usługi seksualne.

Przeciwko zasadom prohibicjonizmu wysuwano jednak zawsze wiele zastrzeżeń. Najważniejsze z nich to:

•    nieskuteczność - trudno jest bowiem ustalić jasne kryteria uprawiania prostytucji, a co za tym idzie, kryteria łamania prawa, zaś nieskuteczność prawa dewaluuje samo prawo a społeczeństwo demoralizuje,

•    niesprawiedliwość - karze się tylko jedną stronę (najczęściej oferującą usługi),

•    nieskuteczność prewencyjną - nie zmniejsza ryzyka rozpowszechniania się prostytucji, natomiast prostytutki stygmatyzuje, utrudniając ich resocjalizację,

•    spychanie problemu do podziemia - co z kolei utrudnia jakąkolwiek kontrolę nad prostytucją, i nie sprzyja tworzeniu mechanizmów zapobiegania jej.

Obecnie prohibicjonizm obowiązuje w niektórych krajach Bliskiego Wschodu, w których obowiązuje prawo koraniczne, np. w Iranie, Jemenie, Arabii Saudyjskiej, a także w Szwecji od 1999 roku. Jednak szwedzki prohibicjonizm odznacza się dużą specyfiką na tle innych krajów. Tutaj bowiem obowiązuje zakaz kupowania usług seksualnych, czyli karze podlegają nie prostytutki, a klienci korzystający z usług prostytutek.

Reglamentaryzm jest jednym z popularniejszych systemów prawnej regulacji problemu prostytucji. Jego podstawowym założeniem jest legalizacja prostytucji jako zla koniecznego w społeczeństwie, przy jednoczesnym poddaniu jej administracyjnej kontroli. Znamienne jest stwierdzenie św. Augustyna, który powiedział: „znieście kobiety publiczne, a rozpanoszy się wszędzie bezwstyd". Reglamentaryzm w istocie uczy-ml z. prostytucji rzemiosło. Ustalił bowiem prawne reguły jej funkcjonowania. Do najważniejszych należało: wprowadzenie zasad rejestracji prostytutek, dokumentów uprawniających do uprawiania zawodu, przepisów porządkowych oraz zasad dotyczą cych nadzoru. Nadzór na prostytutkami sprawowała policja, do obowiązków której