Roboty prowadzone w zimie wymagają spełnienia dwóch warunków technologicznych, a mianow icie:
beton musi uzyskać właściwą odporność zanim ulegnie zamrożeniu,
- beton musi uzyskać wymaganą wytrzymałość w określonym czasie.
Z reguły przyjmuje się. że w okresie zimowym beton musi uzyskać w' określonym, odpowiednio krótkim czasie (w zasadzie przed ewentualnym zamarznięciem) jedną z następujących wytrzymałości:
- wytrzymałość bezpieczną,
- wytrzymałość pozwalającą na rozdeskowanie elementu,
- wytrzymałość pozwalającą na prowadzenie dalszych prac.
Dopuszcza się natomiast, aby wytrzymałość końcową uzyskał beton w okresie późniejszym, ale nie później niż po trzech miesiącach.
Wyróżnić można cztery zasadnicze metody postępowania:
1) metodę modyfikacji wykonywania mieszanki betonowej.
2) metodę zachowania ciepła,
3) metodę podgrzewania,
4) metodę cieplaków.
W zależności od potrzeb i możliwości należy przedsięwziąć:
stosowanie cementów wyższych marek i szybko twardniejących,
- projektowanie betonu o odpowiednio wyższej wytrzymałości, uwzględniając jej spadek,
- stosowanie mniej ciekłych konsystencji (W/C 5 0,6),
- wprowadzenie rewibracji,
- stosowanie domieszek zimowych,
- stosowanie ciepłych mieszanek,
- wprowadzenie wszelkiego rodzaju uspraw nień w celu ochrony utraty ciepła przez mieszankę betonową w okresie transportu, układania i zagęszczania,
- w szczególnych przypadkach może być korzystne stosowanie tzw. betonu zimnego. • Domieszki zimowe. Ze względu na sposób działania można wyróżnić:
1) domieszki przyspieszające wiązanie:
- chlorek wapniowy CaCl:,
- węglan potasowy K2CO,,
- węglan sodowy Na2CO„
- inne (patentowe),
2) domieszki obniżające temperaturę zamarzania wody:
- azotyn sodowy NaNO,.
- chlorek sodowy NaCI.
- inne (patentowe)
Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 lSBN*?01-l44?)-9.Cby WN PWN 2005
398