407 (5)

19. Pływy 407

Na oceanach świata można wyróżnić kilkanaście systemów amfidromicznych. Na Oceanie Atlantyckim istnieją dwa systemy północny i południowy, na Oceanie Indyjskim trzy, na Oceanie Spokojnym sześć. Kilka systemów zaobserwowano na morzach subarktycznych.

Wyróżnić można kilka czynników tworzących granice obszarów systemu, w tym: ukształtowanie dna oceanu, zasolenie, temperaturę, kierunki wiatrów oraz inne czynniki batymetryczne basenów wodnych.

W tabeli 19.7 podano przybliżone współrzędne pozycji położenia wybranych systemów amfidromicznych [52].

Tabela 19.7.

Współrzędne pozycji wybranych systemów amfidromicznych

LP-	Obszar	Szerokość ip [°]	Długość y [°]
1	Pacyfik w pobliżu wyspy Wahe	20 N	160 E
2	Pacyfik	30 N	140 E
3	Australia	20 S	105 E
4	Archipelag wysp Tuamotu	15 S	150 W
5	Galapagos	00 S	100 W
6	Wschodni Pacyfik	40 S	115 W
7	Północny Atlantyk	45 N	045 W
8	Nowa Zelandia	50 S	170 W
9	Południowy Atlantyk	55 S	090 W
10	Południowa Afryka-Ocean Spokojny	55 S	040 E
11	Morze Arabskie	10S	060 E

19.9. Metody prognozowania wartości pływów

Podstawą bezpiecznej nawigacji jest żegluga statku na akwenach o znanych wartościach aktualnej głębokości wody. co wiąże się z określeniem bezpiecznego zapasu wody pod stępką. Dlatego oprócz głębokości podanej na mapie, należy znać momenty wystąpienia pływu.

Wartościami pływu nazywa się:

1)    momenty wystąpienia wody wysokiej i wody niskiej;

2)    wysokość wody wysokiej i wody niskiej.

Najstarsza metoda obliczania momentu wystąpienia wody wysokiej zakłada, że wysoka woda powinna wystąpić w momencie kulminacji Księżyca, na długości geograficznej obserwatora. Obserwacje wykazały jednak, że istnieją baseny morskie, o pewnych cechach fizycznych poziomych i pionowych, gdzie moment wystąpienia wysokiej wody różni się w stosunku do momentu kulminacji Księżyca. Ta różnica (opóźnienie) czasu nazywa się czasem portowym.