40

Przez następnych kilka dni mamusia pozwoliła mu zostać w domu i wzięła urlop, żeby z nim być. Urlop jednak się skończył i trzeba było znowu wrócić do przedszkola. Tym razem Duduś szedł bardzo niechętnie. Już słyszał, jak koledzy znowu krzyczą^, że zawody, sprawność, ćwiczenie szczęk, jedzenie kości. -Wszystko dla głupich słodyczy! - no, ale przecież sam je też tak bardzo lubi...

W sali przy jego stoliku siedział nowy. Nie wyglądał zbyt okazale, zwłaszcza sierść miał jakaś dziwna^ - bez połysku, poskręcana^ i, co rzucało się w oczy, gdzieniegdzie świeciły się plamy gołej skóry. Duduś jednak był zbyt zajęty swoimi problemami, by zwrócić na to uwagę.

Po obowiązkowym treningu podano do obiadu oczywiście kości. Duduś już zaczaj się zastanawiać czy nie udać bólu brzuszka i nie zrezygnować z jedzenia zupełnie, kiedy zauważył, że nowy odsunaj kosteczki na sam brzeg miski.

-    Ty też nie lubisz kości! - zawołał uradowany.

-    Nie, przeciwnie, uwielbiam je - powiedział piesek - najlepsze rzeczy zostawiam na deser!

Potem jednak, spojrzawszy na minę Dudusia, dodał:

-    Wiesz, nie zawsze tak było. Jeszcze nie tak dawno uważałem, że kości sa^ okropne, ale musiałem iść do pana doktora, bo bardzo traciłem sierść i byłem słaby w bieganiu. Pan doktor powiedział, że nie miałbym tych kłopotów gdybym

40