41 (366)

2. — nocMOTpń Ha chhmok:/Sto mob MaMa,/3To na na,/oto Moń

CTapumft 6paT,/a oto MAaAuiHft 6par.

2

—    CKÓJIbKO J1CT TBOHM ÓpaTbHM?

3    1    4    I

—    CrapuicMy 6paTy/ABaAuaTb JieT,/a MJiaAineMy —/TpnnaA-

UBTb.

Uwaga. Przy porównywaniu ($to — óto, CTapuiMM — mjióaiuhh itp.) syntagmę przed spójnikiem a najczęściej wymawiamy z MK-3, MK-4 lub HK-6:

.    3    1

3to mom 6paT,/a śto mo* cecrpa.

i    i

3to moh 6paT,/a oto moś cecTpa.

«    i

3to moA 6paT,/a 3to moś cecrpa.

W przypadku rozbudowanych zdań lub w celu zaakcentowania porównywanych faktów (cech, czynności itp.) wprowadzamy dodatkowy podział na syntagmy. Wówczas syntagmę bezpośrednio poprzedzającą spójnik a wymawiamy z MK-1:

a    i    4    i

CrapineMy 6p£Ty//roajwaTb jieT,/a MjiamueMy —/TpHHamtaTb.

Teksty do analizy intonacyjnej

IIO&AKA HA KABKA3

Mu npHexajui b rópOA Cohh. Orcib.ua HannHaerca nauie liyre-

I    3    6

tuecTBHe. Ha B0K3ajie/Mbi cpaiy yBHAenH /3HaKÓMbie jińua yneHH-

4    3    1    3

kob, / KOTopwe b npouuioM roAy/noouBajiH b BapiuaBc. Toraa / ohh

4    1

npnrjiacHjiH Hac/npoaecTM icaHHiryjiu Ha MepnoM Mopc./a cefi-

Hac/OHH IipHUUIH Ha BOK3aJI,/HTÓ6u BCTpCTHTb HaC. C BOK3aJia/MbI I

noexajHt b rociHHHuy.

Mu CMOTpejiH H3 aBTÓóyca na yjiHUbi ropowa,/Ha caAM,/Ha jho-

1    6    2    3

Aefi. Kaa «e noxóx rópoA Cohh /na Apyme ropoAa! Cohh —/oto

,    1 X    ,    ,    3    I

ropofl-ca;*. 3to oaho H3 jiyHiiiHx mcct oi;u»ixa b Pocchh KaxAui

⁴    .    ,    4    .44

rofl/ciofla upiuriwatoT OT£bixa*n> / TbiareH juoaćh c cescpa. / lora, / ?

i ⁶    i    r    1    4

/3anaAa,/BOCTOKa crpaHbi. 3aecb OTAbDtaiOT hhtkchcp« / n pa6o-

4    1    6    1

*IHe, / KpCCTbHHe / H yHeHUeJCTyACHTbl/H nCHCHOHCpbl.

3    ,

H3 Cohh/móxcho aoexaTb ao óaepa Pmia. 3to oahó m caMux

,    3    i    9

KpacHBbix 03ep / 3anaAHOro KaBKa3a. Eró OKpyacaiOT bucókhc ro-,    I    „ 3    ,    1

pbl/CO CHCHHblMH BCpiUHHaMH. UOBepXHOCTb 03Cpa / CIIOKOHlia, H

6    1    3    4

b Heń, Kax b 3epKajie,/Bce OTpawaeTca. Ha 6eperax —/canaro-⁴    i

Phh, / AOMa OTAbixa, / Typ6a3u.

Komentarz do tekstu

W powyższym tekście można prześledzić zastosowanie pięciu podstawowych typów konstrukcji intonacyjnych. Transkrypcja intonacyjna, którą opatrzono tekst, jest tylko jednym z możliwych wariantów. Zarówno podział zdań na syntagmy, jak i wybór typów MK w poszczególnych przypadkach mogą być inne. Zanalizujmy niektóre fragmenty tekstu.

Podział niektórych zdań na syntagmy może być bardziej szczegółowy, np.:

3    i

Otcioab / HaMHHaercsi nauie nyTemecrBHe.

4    i

Mu cMOTpejm H3 aBTo6yca/Ha yjnotu ropoaa,/... lub mniej szczegółowy, np.:

C BOK3&na Mbt noexajiH b rocnnomy.

i

JAecb oTAbixaK>T HHaceHephi h pabonne, / KpecTbSHe h yncHue, / cryAeHTbi h neHCHOHepbi.

Wybór typów HK w wielu syntagmach nie kończących zdania również może być inny niż w zaproponowanej wyżej transkrypcji intonacyjnej, np.:

Cohh —/śto rópo/t-caA.

⁶    i

Cohh —/sto ropoA-ca#.

3    3    3    i

Ha 6eperax —/caH&TopHH, / aomć OTAbixa,/Typ6a3u.

6 Wymowa i intonacja... 81