43 (261)

ODPRĘŻANIE CZĘŚCI SZKLANYCH LAMP 43

gdzie:

a — naprężenie w szkle, w kG/cm²,

R — różnica dróg optycznych, w mg,

d — grubość płytki szklanej, w cm,

miz 'Cm, ,    ,    ,    ,

0,981 • B — C — stała elastooptyczna w--— lub w brewsterach.¹)

kG

Po uporządkowaniu otrzymujemy

R.rmiPl c . 4^kG2 l    (2-4)

d L^cmJ L ^cm J

Z powyższego równania wynika, że różnica dróg optycznych przypadających na jednostkę grubości płytki szklanej proporcjonalna jest do naprężenia. Współczynnikiem proporcjonalności jest stała elastooptyczna C.

Dla większości gatunków szkła stosowanych w technologii lamp elektronowych stała elastooptyczna wynosi około 3 (np. dla szkła kowarowego f-my British Thomson,

1

^ 1

li

I 1^500^ 300 1

o^- ST CŁ. ,«o

=5

100

9 -7

--

-jy

1

7 9

3

‘to

1 i

j/lOO w i

! ■N 2 -c 1

a,-

V

i

u.

UL

Rys. 2-9. Różnica dróg optycznych przypadających na jednostkę grubości płytki szklanej (—)

Houston, typu C40 stała elastooptyczna C = 3, dla szkła Corning 7050 C = 3,68, dla szkła 7720 C = 3,36).

Na podstawie powyższej zależności możemy obliczyć, że naprężenie 1 kG/cm² wywoła różnicę dróg optycznych na 1 cm grubości płytki wynoszącą 3 mp.

w funkcji różnicy współczynników rozszerzalności (Ctl — Ct2> [5]

Przyjmuje się na ogół, że naprężenia istniejące w szkle po odprężeniu nie powinny przekraczać 5% wytrzymałości szkła na zrywanie.

Przyjmując z pewnym współczynnikiem bezpieczeństwa maksymalną wartość wytrzymałości szkła na zrywanie równą 100 kG/cm² otrzymujemy R = 300 mp jako górną granicę dopuszczalnych naprężeń wyrażonych różnicą dróg optycznych.

Dla przykładu rozpatrzmy krzywe naprężeń uwidocznione na rys. 3-24 w rozdziale 3. W przypadku stopu Fe-Ni-Cr o zawartości 4% Cr maksymalne naprężenie powstaje w temperaturze ok. 130°C i wynosi ok.

10—⁵ mm² • kG—k

b 1 brewster ~ 10—⁷ cm² • kG—¹